İlim Üretim Faaliyetine, Düşünceye ve Akla Düşmanlık

Temel/Kaynak Yazı

Mutlak Vekil Kavramı Hakkında:

(Aklen ve mantıken şüpheye yer bırakmayacak kesinlikte olan bu çözümleme, Risale-i Nur’da geçen bir ifadenin hangi mana ve maksatta kullanılmış olduğunu sorgulamadan, muhakeme etmeden, İslamî kaidelerin süzgeç ve onayından geçirmeden düz mantıkla veya birilerinin anlamamızı istediği ve ezber ettirdiği manada anlamanın nasıl istenmeyen neticeleri verdiğine gayet ibretli bir misaldir.)

Bu tabir Bediüzzaman Said Nursi’nin Emirdağ Lahikası’nda geçmektedir. İfadeler Şöyledir:

“Şimdi bütün talebelerin fevkinde diyerek değil, benim en yakınımda, hizmetimde olup bir derece tam tarz-ı hareketimi bilenler ve yakından görenler içinde, dört beş adamı mutlak vekil yapıyorum. Ben ölsem veya hayatta şuursuz kalsam, Nurlara karşı hizmetimin tarzını bilerek tam yapabilsinler. Şimdilik Tâhirî, Sungur, Ceylân, Hüsnü ve bir iki adam daha mutlak vekilim olarak vasiyet ediyorum.”

Mutlak kelimesi “kayıtsız, herhangi bir çerçevesi belirlenmemiş, genel” manasında olmakla birlikte kayıt altına alınabilirliği ifade eden bir kelimedir. Fakat bu tabirle ilgili sorun, birilerinin ısrarla bu tabiri “kayıtsız şartsız, her konuda ve her durumda” manasında görmek ve göstermek istemeleridir. Haliyle böyle bir anlayış hem gayr-ı İslamî, hem de akıl dışıdır. Böyle bir anlayış, “Mutlak vekilin her dediğini sorgulamadan ve ölçüye vurmadan doğru kabul edip yapmak veya yanlış dediğini yanlış görmek ve yapma dediğini yapmamak” şeklinde bir uygulamayı beraberinde getirir.

Halbuki mutlak otorite ancak Allah ve resulüdür bunun dışında kalanların hepsi Allah ve Resulüne tabidir. Kim olursa olsun Kur’an, sünnet ve icma mizanına (alimlerin fikir birliği ölçüsüne) tabidir. Şayet kişi veya kurumlar mizana (şeriata) uygun hareket ediyorlar ise onlara uyulur, etmiyorlar ise itaat edilmezler. Bu temel bir İslamî kabuldür.

Dolayısıyla Üstad Bediüzzaman’ın “mutlak vekil” ifadesinin, Risale-i Nur’un basım ve neşir işleri ile ilgili olduğunu kabul etmek ve her dediği sorgulanmaksızın kabul edilmeye mecbur olunan otoriter bir makam manasında olduğunu reddetmek gerektiği açıktır.

Zaten mektubun kendisinden de şöyle bir çıkarım yapılabilir. Bir insanın ilmî yeterliliği üst düzeyde olan bir alime mutlak manada vekil olabilmesi ancak onun yeterliliğine sahip biri olmasıyla mümkün olabilir. Halbuki Bediüzzaman zaten mektubun başında “bütün talebelerin fevkinde diyerek değil, benim en yakınımda, hizmetimde olup bir derece tam tarz-ı hareketimi bilenler ve yakından görenler içinde” ifadesini kullanmakla, akla gelebilecek hatalı bir mananın kapısını kapatmıştır. İsmini verdiği talebelerin mutlak manada vekil olabilecek yeterliliğe sahip olmadıklarını “bütün talebelerin fevkinde diyerek değil” ifadesiyle bildirmiş ve bu talebelerini vekil olarak seçme sebebinin sadece yanında bulunup tarzını bilmeleri olduğunu ise “benim en yakınımda, hizmetimde olup bir derece tam tarz-ı hareketimi bilenler ve yakından görenler içinde” ifadeleriyle açığa kavuşturmuştur.

Vekilliğin hangi konuya dair olduğuyla ilgili olarak da “Ben ölsem veya hayatta şuursuz kalsam, Nurlara karşı hizmetimin tarzını bilerek tam yapabilsinler.” ifadesini kullanarak bilgi vermiştir.

Burada müzakereye açık görünen husus “hizmet tarzı” tabirinin kapsamının ne olduğudur. Birinci ihtimal, Risale-i Nur’un basım ve neşir işleri gibi sınırlı bir manayı ifade ettiğidir. İkinci ihtimal de Risale-i Nur’la ilgili her türlü hizmet ve faaliyetler ile Üstad Bediüzzaman’ın ilmî kimliğini her manada temsil yeterliliği ve yetkisini ifade ettiğidir.

Böyle bir yetkinin ancak bunu karşılayacak bir yeterlilikle mümkün olabileceği açık olduğundan, yine mektubun ilk kısmına geliyoruz. “Bütün talebelerin fevkinde diyerek değil” ifadelerinin ve herhangi bir İslamî ilim tahsili ve uzmanlığı bulunmayan bir ilk okul mezununun vekil olarak karşımızda bulunmasının birlikte göz önüne alınması; birinci ihtimali kesin olarak teyit etmekle birlikte, ikinci ihtimalin kapısını aklen ve mantıken kapatmakta ve şüpheye yer bırakmayacak derecede reddetmektedir.

Birisi “İşte esas tehlike! Risale-i Nur Herşeye Yeter” demek (yani hiç bir ilim üretim faaliyetinde bulunmadan herşeyi ondan beklemek, Kur’an medeniyetinin kendi kendine kurulup insanlığa hâkim olacağı zannı içinde oturup beklemek ve herkesi de oturup beklemeye sevk etmek) İslamiyete İhanettir!” ifadeleriyle başlayan paylaşımımızın altında şöyle bir soru sormuş:

“Biz öyle bir kelime duymadık nurculardan!”

Cevabımız: “Bilmemek olmamaya delil olmaz!”

Cevabı: “İspat etmek lazım o zaman!”

İşte detaylı cevap ve ispatımız: (Lütfen en son paragrafa dikkat)

Dikkat ederseniz daha başta kastetiğimiz manayı netleştirmek ve yanlış anlamaları önlemek adına şöyle demişiz:

“ Risale-i Nur Herşeye Yeter” demek (yani hiç bir ilim üretim faaliyetinde bulunmadan herşeyi ondan beklemek, Kur’an medeniyetinin kendi kendine kurulup insanlığa hâkim olacağı zannı içinde oturup beklemek ve herkesi de oturup beklemeye sevk etmek) İslamiyete İhanettir!”

Yani bir kimse bu cümleyi açık olarak söylemeyebilir. Bu şart değildir. Aynı manaya gelecek sözleri söylemesi veya kısıtlamalar ortaya koyması vs. de aynı anlama gelir. Bu kimse için “bu cümle filancanın ağzından çıkmıyor ama!” denilmez. Evet, bazılarının ağzından çıkmıyor ama lisan-ı hali ve diğer sözleri bu cümleyi adeta haykırıyor!

Hem bunu bu şekliyle söyleyen ve tatbik etmeye çalışan da çoktur. Hem de buna Risale-i Nur’dan delil getiren de çoktur. “Risale-i Nur herşeye yeter mi? Risale-i Nur’dan başka kitap okunabilir mi? Okunamaz mı?” şeklinde sorulara verilmeye çalışılan cevapların çokluğunu bu cümleleri internette aratarak rahatlıkla görebilirsiniz. Demek böyle sorulara sebep olan bir anlayış ve tarz var ki, böyle cevaplara ihtiyaç oluyor.

Hani demiştik ki, aynı cümleyi söylemez ama hal diliyle aynı söz söylenmiş olur diye. İşte tam bir örneği:

Bakın paylaşımımızda ne demişiz:

“İslam medeniyet tasavvurunun Üstad’ın bıraktığı yerden bir adım öteye taşınmasına gayret edilmeyen ve bir yaratıcının varlığını kabul eden bir bilim yaklaşımının insanlığa nasıl takdim edileceği yönünde bir arayışın olmadığı ve bu maksatla alternatif bilimsel modellerin üretilmediği ve Kur’an medeniyetine has bir bilim felsefesinin oluşturulmasına çalışılmadığı bir nur talebeliği anlayışı, tamamıyla hem İslamiyete hem de Risale-i Nur’a büyük ve asıl ihanettir. Esas sadakatsizlik de budur.

Elbette bu büyük bir ufuktur ve herkesten bu yönde bir üretimde bulunması beklenmez. Tabiatıyla böyle üretimler sözlü ve yazılı izah ve şerh çalışmalarının yasaklanmadığı bereketli ortamda ortaya çıkabilirler.”

Şimdi bir eser hakkında düşündüğünü ve anladığını sözlü ve yazılı ifade etmeyi hainlik olarak tanımlayan bir zihniyetin bunu hangi gerekçeyle doğru görerek yaptıklarını ve bu hatalı yasağı hangi düşünceyle herkese yaygınlaştırmayı görev ve Risale-i Nur’a sadakat olarak ortaya koyduklarını düşünüyorsunuz? Bunun cevabı acaba ne olabilir?

Kendimizi kandırmayalım. Böyle bir uygulamanın altında yatan tek bir düşünce olabilir. O da şudur:

“Risale-i Nur’un her şeye yettiği düşüncesi ve inancı!”

İşte bu yasaklarıyla bu cümlenin ifade ettiği manayı halleriyle en yüksek perdeden bağırarak söylemekte oldukları açıkça ortaya çıkmış oldu.

İşte Risale-i Nur’dan yanlış mana verilen ve tatbik edilen bir paragraf:

“Risaletü’n-Nur hakaik-i İslâmiyeye dair ihtiyaçlara kâfi geliyor, başka eserlere ihtiyaç bırakmıyor. Kat’î ve çok tecrübelerle anlaşılmış ki, imanı kurtarmak ve kuvvetlendirmek ve tahkikî yapmanın en kısa ve en kolay yolu Risaletü’n-Nur’dadır. Evet, on beş sene yerine on beş haftada Risaletü’n-Nur o yolu kestirir, iman-ı hakikîye isal eder. Bu fakir kardeşiniz yirmi seneden evvel kesret-i mütalâayla bazan bir günde bir cilt kitabı anlayarak mütalâa ederken, yirmi seneye yakındır ki Kur’ân ve Kur’ân’dan gelen Resailü’n-Nur bana kâfi geliyorlardı. Birtek kitaba muhtaç olmadım, başka kitapları yanımda bulundurmadım. Risaletü’n-Nur çok mütenevvi hakaike dair olduğu halde, telifi zamanında, yirmi seneden beri ben muhtaç olmadım. Elbette siz, yirmi derece daha ziyade muhtaç olmamak lâzım gelir. Hem madem ben sizlere kanaat ettim ve ediyorum, başkalara bakmıyorum, meşgul olmuyorum; siz dahi Risaletü’n-Nur’a kanaat etmeniz lâzımdır, belki bu zamanda elzemdir.”

Söylenen bir sözü mutlaklaştırmanın ve ne için, kime, ne maksatla, hangi makamda vs söylenildiğini nazara vermeden ve gerçek manada anlamaya çalışmadan (belki de işine öyle geldiği için maksadı doğrultusunda) kayıtsız ve istisnasız bir şekilde o söze mana verme yanlışı bu ve buna benzer ifadeler için yaygın olarak yapılmıştır.

Bunun manasının yanlış anlaşıldığına ve kayıtsız ve istisnasız bir şekilde yukarıdaki söze mana verilemeyeceğine delil yine Risale-i Nur’da mevcuttur halbuki:

“Vazifeniz şerh ve izahla ve tekmil ve tahşiye ile ve neşir ve tâlimle, belki Yirmi Beşinci ve Otuz İkinci Mektupları telif ve Dokuzuncu Şuâ’nın Dokuz Makamı’nı tekmille ve Risale-i Nur’u tanzim ve tertip ve tefsir ve tashihle devam edecek.”

“Sabri mektubunda, “iki üç senedir Risale-i Nur, telif cihetinde tevakkuf devresini geçiriyor” diye hikmetini soruyor. Bunun cevabı uzundur. Hem telif ihtiyarımız dairesinde değil. Hem Risale-i Nur şakirtlerinin teliften hisseleri kalmak için, bazı ehemmiyetli esbap ve arızalar mani oldu.” (Kastamonu Lahikası).

“İnşaallah bir zaman, Risale-i Nur’un şakirtlerinden birisi veya birkaç tanesi, o dokuz makamı ve berahini telif edecek ve Mukaddeme-i Haşriyenin başındaki âyât-ı âzamın dokuz fıkrasının hazinelerini, Risale-i Nur’da münteşir haşr-i cismanî berahiniyle ve kalblerine gelen sünuhat ve ilhamat ile açıp, Dokuzuncu Şua’yı Onuncu Söz’den daha parlak, daha kuvvetli bir tarzda tekmil edecek.” (Kastamonu Lâhikası, 131. Mektup)

Delil istemiştiniz: İşte aşağıda mühim bir abimizin ağzından (Hüsnü Bayram) özellikle her türden ilim ve irfan erbabını içine alan ve tasvip etmediğimiz genel ifadelerle yazılı ve sözlü izahın hainlik olarak tavsif edilmesini, “bir harfini değiştiremezsiniz ve izah edemezsiniz” sözünü kulaklarınızla işitin. Biz böyle ifadeleri tasdik ve tasvip etmiyoruz. Hürmet etmek ayrıdır, akla mantığa vurmadan her şekilde kabul etmek ayrıdır.

“Bediüzzaman kastamonu lahikasında diyor ki.. Bu akl-ı evveller, kitap yazanlar, akl-ı evvel geçinenler, yazarlar bunu iyi okusunlar. Envar neşriyat 55.sayfada bunu izah ediyor. Tevhid hakkındaki bahisler toplansa mükemmel bir şerh ve izah olur diyor. Başka yerde aramaya lüzum yok. Çünkü Risale-i nur hakaik-i Kuraniye ve imaniyeyi içine alan Kuran’ın mucize-i maneviyesidir diyor. Bunlar ne yapıyorlar kuş akıllarıyla? Alim de olsan, şeyhülislam da olsan Risale-i Nur’un bir harfini değiştiremezsin, bir harfini ilave edemezsin.. İzah edemezsin, izah.. Aynı okuyacaksın. Yaparsan Üstad’a hainlik yapıyorsun hain! Üstad’ın hizmetine zarar veriyorsun yani. Cemaati bölmekle beraber büyük vebal. Yarın huzur-u ilahide, bu cemaat de şahit, bu vebalin altından kalkamayacaksınız. Dünyada, ahirette rezil olacaksınız.”

Aşağıda adresi verilen yazıda da ciddi anlamda vahim açıklamalar yer almaktadır:

https://www.risaleajans.com/nur-alemi/husnu-agabeyden-ciddi-uyarilar

“Son zamanlardaki bazı gelişmeler özellikle biz nur talebelerini teyakkuza sevk etmektedir. Şöyle ki ; Güya Risale-i Nurun okunmasına vesile olmak için yazılan ama maalesef, Risale-i Nurun okunmasına perde olan Risale-i Nurdan daha fazla neşredilen ve reklamı yapılan Risale-i Nurda geçen imani hakikatleri sanki Üstadımızdan daha güzel ifade ediyorlarmış ve asrın gençlerine ulaştırıyorlarmış gibi kitap yazan Dairemiz içindeki kişilerin aslında Risale-i Nur hizmet düsturlarına uygun olmayan bir çalışma içinde olduklarını ifade etmek için…”

“Hanımlar Rehberi’nde yer alan hanım kardeşlerimizin aşağıda yer verdiğimiz üstadımıza yazdıkları ifadelerden de anlaşılıyor ki bize Risale-i Nur yeter.”

“Risale-i Nur, imani mes’eleleri lüzumu derecesinde izah etmiş. Risale-i Nur’un hocası, Risale-i Nur’dur. Risale-i Nur, başkalarından ders almağa ihtiyaç bırakmıyor. Herkes istidadı nisbetinde kendi kendine istifade eder. Aklınız herbir mes’eleyi tam anlamasa da, ruh, kalb ve vicdanınız hissesini alır. Ne kadar istifade etseniz, büyük bir kazançtır.”

Bu yukarıdaki paragraf Sözler’den alıntıdır ve tamamen yanlış manada tatbik edilmekte olduğunun izah ve ispatı aşağıda adresi verilen yazımızda hem de yukarıdaki sözlerin sahibi Zübeyir Gündüzalp’in ağzından yapılmıştır: (Yazı ismine tıklayabilirsiniz.)

Yazı İsmi: Risale-i Nur “Anlaşılmaz” Değil, “Zamanla ve Gayretle Anlaşılabilen” Bir Eserdir (İzah Çalışmalarının Gerekliliği)

Meşhur bir sözü ise şöyledir Hüsnü abimizin: (hürmet ederiz fakat İslami ilim noktasında bu şekilde bir anlayışı kabul edemeyiz)

“Ders yaparken izah etmek ‘Üstadım sen sus da, ben konuşayım.’ demektir.”

Şimdi Soruyoruz: Bu garip sözü kabul etmek için, Kur’an dururken ve Kur’an’ın tefsiri hadisler varken ayrıca Kur’an’ı tefsir etmenin, “Allah ve Peygamberi sussun, ben konuşayım!” manasına geldiğini de kabul etmek gerekmez mi?!

Yine aşağıdaki adreste yer açıklamalardan alıntı:

https://www.risaleajans.com/nur-alemi/husnu-bayram-agabeyden-genclik-hizmetlerine-uyarilar

“Üstada ve Risale-i Nura Kanaat Lazım

Üstadımız tarafından asrımız insanının fehmine ve ihtiyacına yazılmış konular zaten Risale-i Nurda mevcuttur. Nur Talebeleri bütün say-ü gayretini Risalelerin okunması, neşri ve duyurulması noktasında teksif eder. Bunun aksi bir tavır içinde olmak üstadı anlamamak ve kanaat etmemek manasına gelmektedir.”

Kesin ve kalıcı kurtuluş çaresi bu yazının içinde! Okuyun, okutun!

Bir kardeşimiz bize “Doğu Türkistan’la ilgili bir yazı istiyoruz sizden.” dedi.

Cevaben: “O konuda yazan abilerimize o vazifeyi havale ettik.” dedik. Fakat dayanamayarak bu konuyla ilgili bir yazı da biz yazdık. İşte buyrun, okuyun, okutun….

Risale-i Nur müellifi Bediüzzaman Said Nursi, toplumun ferd ferd eğitilmesi ve aydınlatılmasına önem ve öncelik veriyordu. Daha asrın başında şöyle diyordu: “Milletin kalb hastalığı, zâf-ı diyanettir. Bunu takviye ile sıhhat bulabilir.” Bu ifadeler belli ki şu hadisten ilham alınmıştı: “Dikkat edin! Vücutta öyle bir et parçası vardır ki, o iyi, doğru, düzgün olursa bütün vücut iyi, doğru, düzgün olur; o bozulursa bütün vücut bozulur. Dikkat edin! O, kalptir.”

İşte imanın yeri de kalpte olduğundan, büyük bir insan olarak düşünülen toplumun da her kademede doğru, düzgün olması için itikadı düzgün insanlara ihtiyacı vardır. Teferruat meselelerle uğraşmak işimizi göremez. Kökü çürümüş bir ağacın yaprak ve dallarını ilaçlamak veya süslemeye çalışmak neticesiz kalır.

Toplumda yaygın hale gelmiş olan dindeki lakaytlığın ve ahlakî değerlerdeki bozukluğun kaynağı olan iman zayıflığı, milletin kalbinin hasta olması demektir. Reçete ise ancak sağlam inançlı insanlar yetiştirmek ve insanların imanlarını takviye ederek toplumun kalıcı ve sağlıklı bir şekilde düzelmesine zemin hazırlamaktır. Evet, bu iş çok zaman alır ama başka çare yoktur. Demek bir toplumu şekillendirmek ve değiştirmenin yolu insan inşasından geçmektedir. İşte ciddî emeklerle hazırlamış olduğumuz görsel sunumlu Risale-i Nur Eğitim Programı’mızın da bütün gayreti, bu yoldadır.

Ancak, “Ders yaparken izah etmek ‘Üstadım sen sus da, ben konuşayım.’ demektir.” şeklinde çok çarpık bir zihniyete sahip olan ve kör taassup hastalığıyla malul olanlar ve derslerde yazılı ve sözlü izahları yasaklayarak, düşünceye ve düşünceyi ifade etme hürriyetine düşmanlık edenler aynı zamanda aşağıdaki cümleyi de söylemekten çekinmiyorlardı:

“Üstadımız tarafından asrımız insanının fehmine ve ihtiyacına yazılmış konular ZATEN Risale-i Nur’da MEVCUTTUR. Nur Talebeleri bütün say-ü gayretini Risalelerin okunması, neşri ve duyurulması noktasında teksif eder. Bunun aksi bir tavır içinde olmak üstadı anlamamak ve kanaat etmemek manasına gelmektedir.”

Halbuki bakın bu konudaki hakikat nasıl da bambaşkadır: Risale-i Nur ve Üstad, fikir ve ilim üretiminde yeni ufuklar açacak bereketli kaynaklar oldukları halde, tam tersi istikamette yani ilim kapısını ve üretimini sonuna kadar kapatan, kitleyen ve anahtarını da denize atan bir fonksiyon yüklenerek dondurulmaları, bu ümmetin ve insanlığın başına gelebilecek en büyük ve dehşetli felakettir.

İslam medeniyet tasavvurunun Üstad’ın bıraktığı yerden bir adım öteye taşınmasına gayret edilmeyen ve bir yaratıcının varlığını kabul eden bir bilim yaklaşımının insanlığa nasıl takdim edileceği yönünde bir arayışın olmadığı ve bu maksatla alternatif bilimsel modellerin üretilmediği ve Kur’an medeniyetine has bir bilim felsefesinin oluşturulmasına çalışılmadığı bir nur talebeliği anlayışı, tamamıyla hem İslamiyete hem de Risale-i Nur’a büyük ve asıl ihanettir. Esas sadakatsizlik de budur.

Güya Risale-i Nur’a gönül veren bu camiayı temsil ettiği ifade edilen pek çok kişi, Üstadın ilmi kimliğini temsil etme kabiliyet ve kapasitesi olmayan insanlar olduklarından, yazık ki bu önemli proje, üst makamlara ulaşma imkanı olan malum şahıslar tarafından teklif bile edilmedi! Hatta incelenmedi bile! Bakınız nasıl oldu bu? (Sadece tek bir sarsıcı örnek veriyoruz. Daha fazlasını bazılarının kalbi kaldırmayabilir.)

Bu konuda teşebbüs etme konumunda olan birini arayıp Risale-i Nur’un eğitim müfredatına entegre edilmesi maksadıyla hazırlanan görsel destekli Risale-i Nur egitim programımızdan ve eğitim kitabımızdan bahsedip kendisine kitabımızı, Tayyip beyin makamına sunulacak resmi sunum dosyasını ve fikrî alt yapı dosyasını, incelemesi ve uygun görmesi halinde makama sunması maksadıyla kendilerine postayla göndermek istediğimizi söylediğimizde aldığımız cevap şu oldu:

“Risale-i Nur Egitim Programı da ne?! Ben Risale-i Nur’dan başka bir şey bilmiyorum. Ankara’da değerler eğitiminde filanca var. Onunla görüşün.”

Cevaben: “Efendim bu mesele değerler egitimi degil. Risale-i Nur’un doğrudan doğruya bir program olarak okutulması ile ilgili. Size ısrar etmiş olmak istemiyoruz ama arzu ederseniz, bahsettigimiz dosya ve kitap zaten hazır ve adresinize gönderelim dilerseniz.”

Aldığımız cevap: “Benim öyle şeylerle ilgilenecek zamanım yok!”

Tabi telefonu derin bir hayal kırıklığıyla üzüntü içinde kapattık. Ankara’da değerler eğitiminin başındaki kişiye ulaşıp derdimizi yarım saat anlattık, mailine tüm dosyaları ilettik ve hatta değerler eğitimi bünyesinde seminer verme arzumuzu da söyledik ama bize hiçbir şekilde geri dönüş yapılmadı.

İşte vahim tablo bu.

Biz abimizi proje dosyalarını ve çözüm önerileri paketlerini resmi makamlara takdim ederken görmek isterdik elbet. Ama herşey herkesden istenmez. Hatta kendisinin Ankarada degerler egitimiyle ilgilenen kisiyle görüşmemizi söylemesini bir yönden hüsn-ü zan ile karşıladık. Çünkü bu abimiz üstadımıza halisen talebe olmuş fakat tahsili yok, entellektüel ve akademik bir boyutu olan biri degil, herhangi bir konuda mesela eğitim konusunda bir uzmanlığı da olan biri değil ki. Böyle hizmetlerin ondan beklenmemesi tabidir. Belki yalnızca bu yöndeki gayretleri tebrik, takdir, teşvik etmemesi ve destek vermemesi noktasında eleştirilebilir.

Fakat mutlak vekil tabiriyle sanki herşeyi her yönüyle düşünebilecek ve yapabilecek kabiliyette ve yeterlilikte bir insanmış gibi bu yaşı kemale ermiş abimizi öne sürmek, (abimizin bahsi geçen durumu malum olduğu için) açıkça onun vekil sıfatını kendi emelleri için kullanmaktan başka bir nokta ve gayeyle izah edilemez. Herhalde en iyi ihtimalle iyilik zannıyla fenalık etmek ve zarar vermektir. Fakat neticesi ve etkileri noktasında böyle bir davranış, Risale-i Nur camiamıza ve Risale-i Nur’un ve İslam’ın yüksek istikbaline yapılabilecek en büyük ihanet değil de nedir?

Üstadın ilmî kimliğini temsil etme kabiliyet ve kapasitesi olmayan biri olarak görüyoruz kendisini ve ne yazık ki öyle de. (Keşke öyle olmasaydı biz de kendisiyle iftihar etseydik ama değil. Bu tabi ki onun suçu değildir. Sadece böyle bir özelliği yoktur o kadar. Herkesten herşey istenmez, beklenmez. O yöne zorla sevk etmek de herkese zulümdür. İhlasla Üstadımıza talebe olması ve Risale-i Nur’la olan hizmet ve bağı sebebiyle bizim için zaten manen en üst derecelerdedir. Ancak İslamî ilim nokta-i nazarında elbette değildir.)

Halbuki maddî-manevî istikbalimiz böyle bir eğitimin yaygın olarak verilmesiyle mümkün olacaktır. Çünkü bir insanın davranışlarını, düşünceleri; düşüncelerini de inançları ve değer yargıları şekillendirir. Ancak bu manevî inşa ve temeldir ki, o insanda gerçek anlamda faziletli ve ahlaklı davranışlar ile idealist ve fedakar bir yaşam tarzı ortaya çıkarır.

İşte o zaman çok beklenen, aranan, sorulan ve istenen İslam Birliği de oluşma zemini bulur ve insanlığa son döneminde refah, saadet ve adalet saglayacak yüksek İslam/Kur’an medeniyeti de ancak bu şartlarda inşa edilebilir……

İşte maddî-manevî istikbalimizin ve yüksek Kur’an medeniyetinin inşasında en büyük katkıda bulunma potansiyel ve kabiliyetine sahip ve Medresetüzzehra’nın hemen uygulamaya geçirilebilir uygulamalı bir modeli olan Keşif Yolculukları Risale-i Nur Eğitim Programı’mız:

www.risaleinuregitimprogrami.com

www.kesifyolculuklari.com

“Mutlak Vekillik ve İzah Karşıtlığı” meselelerinde yazdığımız diğer inceleme yazıları ve paylaşımlar:

Sizlere bazı sarsıcı sorular soracağız. Bu soruların cevaplarının bizleri doğru yerlere taşıyacağını ümid ediyoruz.

Üstad Bediüzzaman’ın, “bütün hayatımda takip ettiğim ve Risale-i Nur’la beraber gerçekleşmesine çalıştığım bir hayalim” diye tarif ettiği, Mısır’daki Cami’ül-Ezher tarzında büyük bir İslam üniversitesini doğuda inşa ettirerek, din ilimleriyle fen ilimlerinin barıştırıldığı, kaynaştırıldığı ve birarada okutulduğu bir ortamda ders alan talebeler yetiştirmek hayalini nasıl tasavvur ediyorsunuz?

Risale-i Nur’un bir kalıp olarak ve dokunulmaz mukaddes bir metin gibi aynen okunup okutulduğu,

Sözlü ve yazılı bir izahının ve şerhinin yapılmadığı,

Bu eserler üzerinde ilmî ve fikrî üretimin yapılmadığı ve

Bu tür akademik faaliyetlerin teşvik edilmediği, hatta yasak olduğu,

İslam medeniyet tasavvurunun Üstad’ın bıraktığı yerden bir adım öteye taşınmasına gayret edilmeyen,

Risale-i Nur’un bir temel/kaynak/rehber kitap olarak her türden ilmî çalışmalara kapı ve ufuk açan değil, ilim kapısını ve üretimini sonuna kadar kapatan, kitleyen ve anahtarını da denize atan bir fonksiyon yüklenerek dondurulduğu,

Bir yaratıcının varlığını kabul eden bir bilim yaklaşımının insanlığa nasıl takdim edileceği yönünde bir arayışın olmadığı,

Ve bu maksatla alternatif bilimsel modellerin üretilmediği ve

Kur’an medeniyetine has bir bilim felsefesinin oluşturulmasına çalışılmadığı bir şekilde mi hayal ediyorsunuz?

Yoksa böyle bir düşünce, tasavvur ve dahi bu yönde bir istediğiniz ve derdiniz ve hayaliniz bile hiç olmadı mı?

Bizim bu yöndeki hayal ve tasavvurlarımızla ortaya Medresetüzzehra’nın uygulamalı bir örneği çıktı ve Risale Akademi merkezinde gerçekleştirilen “Risale-i Nur’un Eğitime Entegrasyonu ve Medresetüzzehra’nın Uygulamalı Bir Örneği” isimli seminerde durum tespitleriyle, yöntem tahlilleriyle takdim edildi. Risale-i Nur’un ve bu milletin istikbalini belirleyecek bir yol haritası ve bir “acil durum müdahale reçetesi” mahiyetindeki bu çok önemli seminerde; kalpten kopan ve sunum metni haricinde çok önemli hakikatler dile getirilmiş olduğundan, dikkatle ve önem verilerek seyredilmesini özellikle arzu ve tavsiye ediyoruz.

Bir kardeşimiz “İslâm’ın ve Risale-i Nur’un İstikbalini Tehdit Eden İşte Esas Tehlike: İlim Üretim Faaliyetine, Düşünceye ve Akla Düşmanlık” isimli yazımız vesilesiyle şöyle sormuş ve demiş:

“Ediz Hocam burayı nasıl anlıyorsunuz… Senin üzerine haktır ki: Her söylediğin hak olsun. Fakat her hakkı söylemeğe senin hakkın yoktur. Her dediğin doğru olmalı. Fakat her doğruyu demek doğru değildir. Mektubat – 265”

Cevabımızın umuma faydalı olduğunu düşündüğümüzden buraya alıyoruz:

“Dikkat ederseniz bizim tarzımız hadise veya kişilere degil fikriyat uzerinde şekilleniyor. Karşıt fikrin çürütülmesi ve doğrusunun ortaya koyulması ise imana muhtaç milyonların hukukuna ve Risale-i Nur’un ve İslam’ın istikbaline temas eden ve onları tehdit eden meseleler olduklarından zaruridir. Bu ciddi bir vazife ve mesuliyet bizim için. Hadiseler ise bir nevi “dua saati” emsali vesilelik görevi görüyor.

Şöyle ifade edelim. Bizim de bu meselelerimizi ortaya koymak hoşumuza gitmiyor. Fakat mecburiyet tahtında ifade etmek durumunda kalıyoruz. Bununla birlikte bahsettiğimiz tehlike ve musibetin ve kör taassubun verdiği zarar, bizim bahsimizin mahsurundan onbinlerce kat daha fazladır. (Çok ciddi olarak söylüyorum ki, bu mesele böyle devam eder ve önü alınmazsa erken bir kıyametin kopmasına sebep olur. Bu kadar ciddidir bu mesele.) Biz elimizden geldiği kadar bunun önüne geçmeye çalışıyoruz. Dileriz ki bu hakikatleri ifade etmemizin hem hak hem de doğru olduğunu ifade edebilmişizdir.”

Bize cevaben şöyle denilmiş:

“Üstad her doğruyu her yerde söylemek yanlıştır…diyor..Siz durumdan vazife çıkartıp üstad gibi davranıyorsunuz, ihtilafi meseleleri tashih etmek, senin benim işim olmaz, olmuyor da zaten..Said Özdemir abinin dediği gibi, uhuvvet, muhabbet ihlas ve tesanüdü muhafaza gerektir.. Bir yanlislik varsa fiiliyatla tekzip yapılmalı ki yara yapmadan tedavi etsin….Her müşkül mesele de herkes fikir beyan ederse ne olur bi düşünün…”

Cevabımız:

“Verilen linklere bakmadınız mı? O vahim beyanatlar umuma açık yerde yapılmadı mı? O beyanlar hakkında eleştiri yapmayıp bunun yanlışlığını ortaya koyan bizde kabahat aramak uygun görünmüyor hocam. Ama herhalde şunu demesem içimde kalacak. İsterseniz gücenin. Yazacağım. Üstadın o sözünü düz mantıkla ve ezbere kullanmak yerine o sözün makamının burada kullanılmaya uygun olup olmadığını gerekçelerimizi ortaya koyduğumuz ifadelerden anlayıp bizi tasdik etmenizi dilerdik. Ama heyhat…

Şunu da demesem gözüm açık giderim: Talebe olmak üstadını papağan gibi neyi niçin söylediğini ve yaptığını bilmeden taklid etmek değildir. Bilakis talebe olmak üstadı gibi düşünüp, onun gibi davranmaktan çekinmemek ve insiyatif alabilmektir. Tabi müslüman olmaksa sorumluluk gördüğü noktada kendinden başkası yokmuşcasına sorumluluğun gereğini yapma bilincidir. Haddini bilmek bu noktalarda geçersizdir. Sussa, hareketsiz kalsa mesuldür. Olmayan vazifeyi çıkarmıyoruz yani…”

Bize cevaben:

“Bu zamanda hakka hizmet enaniyeti terk etmekle olur diyor üstad..Çok konularda ben de nerdeyse sizin gibi düşünüyorum…Ama bunu yolu yöntemi olmalı ki ihlasa muvafık olsun…İhlasın ikinci düsturu tenkid etmeyindir…Maalesef bizler buna uymuyoruz …Sonra haklıyız diyoruz…”

Bizim cevabımız:

“Ya Allahaşkına yapılan bir yanlışın yanlış olduğunu ve doğrusunu ortaya koymak gerekiyor. Nasıl olacak tenkid etmeden? Olmaz. Olamaz. Yine analiz yapmadan, gerçek hayatın gereklilikleriyle bağ kurmadan ihlas düsturunu olduğu gibi tatbik etmeye çalışıyorsunuz. Hayır böyle olamaz. Açın bakın üstadın talebelerini tenkid ettiği ve yanlışlarını ortaya koyduğu onca yer var. Üstad da mı ihlassızdı? Hayır, siz yanlış anlıyor ve tatbik ediyorsunuz. Fakat fikirler üzerinde değerlendirme yapıp şahıs ve hadiseler üzerinde durmayıp genel olarak bahsedilebilir. E biz de böyle yapıyoruz. Siz gerçekçi değilsiniz. Kendi çelişkinizi bize yansıtıyorsunuz.”

Bize cevaben:

“Ben risaleden söylüyorum.”

Cevabımız:

“??? Yahu izah karşıtları da risaleden söylüyor, İşid de Kurandan söylüyor??? İlle ezber diyorsunuz. Ama biz sizin gibi anlamak zorunda değiliz. Neyse… Burada duralım. Bir yere gitmiyor çünkü.”

İbret-i Alem İçin Buraya Gelip de Şu Yapılan Yorumu ve Verdiğimiz Cevabı Allah Rızası İçin Okuyun!

Yukarıdaki yazımız içinde yer alan “Vekillik Meselesinden Daha Önemli Sorunumuz Yok Mu” başlıklı bölüm için bize yapılan yorum:

“Sn ediz, yani siz diyorsunuz ki : Ben Bediüzzaman Said Nursi hazretlerini Üstadım olarak kabul ediyorum, fakat bu kabul ettiğim Üstad bediüzzaman her konuda ve her alanda erişilmez denilen makamlara erişmiş ve bu asrın insanlarınada bunları en üst düzeyde anlaşılır bi vaziyette aktarmış milyonların imanını kurtarmasına vesile olmuş , Allahın yüksek ilimlerle donattığı bir Alimdir, lakin yukarda Üstadım olarak kabul ettiğim bu vasıflara haiz olan bediüzzaman hz’leri kendisine vekil seçme konusunda (haşa) çok yanlış davranmıştır , bu kadar ilmi olan bi zat(bediüzzaman): nasıl olurda kendini temsil etme kapasitesi ve kimliği olmayan birini Mutlak vekilim olarak size bırakıyorum der.

Diyerek aslında Vekili üzerinden direkt olarak Vekili olduğu Üstad Bediüzzamana hakaret ediyorsun. Bu hakaretleri yapmana gerekçe olarakta : kendi tahsilini akademik ve entellektüel kimliğin olduğunu gösteriyorsun..

Ey Allahtan korkmaz! kuldan utanmaz sn ediz

Senin bu hezeyan ve hakarerleri savurman ve salyalarını Bediüzzaman ve Vekilimdir diye bıraktığı Hüsnü ağabeye doğru akıtman düpedüz senin ne Üstadla nede Risale-iNur’larla hiçbir alakan ve muhabbetinin olmadığının delilidir..

Çünkü hiçbir nur talebesi Üstadının tek bir lafını yere düşürmez , hele onun Vekilimdir Emanetimdir , onunla Konuşanı benimle konuşmuş sayarım dediği bir Mübarek evladını tahkir eden ancak ve ancak Risale-iNur’lara dolaylı yollardan saldıran zındıka türü komitelerin silik adamları olabilir.. Sizi tarziye vermeye davet ediyorum..

Sebebi ne olursa olsun

Yok ben bu hakaretlerimin arkasında durmaya devam ediyorum diyorsanızda.. Size içimden gelipte burada yazıya dökmekten kesinlikle utanmayacağım hakaretlerimi peşinen sunup.. Sizi: Adil-i Mutlak Allahu Azimüşşan Hazretlerine ve Arş-ı Azamla Bağlı Olan Risale-i Nurun Şahsı Manevisine Havale Ediyorum”

Şimdi Bizim Yazdığımız Yorumu Okuyun Lütfen:

“Şimdi siz bu aşağıya aldığımız ifadelerden bahsettiğiniz manaları çıkarmakta Allah’tan korkmuyor, kuldan utanmıyor ve büyük bir muhakeme ve edep örneği gösteriyorsunuz!!!

İnsaf edin, aşağıdaki ifadeleri kullanan birinin size cevap vermesi gerçekten gerekiyor mu?????

“Üstadın ilmî kimliğini temsil etme kabiliyet ve kapasitesi olmayan biri olarak görüyoruz ve ne yazık ki öyle de. (Keşke öyle olmasaydı biz de kendisiyle iftihar etseydik ama değil. Bu tabi ki onun suçu değildir. Sadece böyle bir özelliği yoktur o kadar. Herkesten herşey istenmez, beklenmez. O yöne zorla sevk etmek de herkese zulümdür. İhlasla Üstadımıza talebe olması ve Risale-i Nur’la olan hizmet ve bağı sebebiyle bizim için zaten manen en üst derecelerdedir. Ancak İslamî ilim nokta-i nazarında elbette değildir.)

Biz abimizi proje dosyalarını ve çözüm önerileri paketlerini resmi makamlara takdim ederken görmek isterdik elbet. Ama herşey herkesden istenmez. Hatta kendisinin Ankarada degerler egitimiyle ilgilenen kisiyle görüşmemizi söylemesini bir yönden hüsn-ü zan ile karşıladık. Çünkü bu abimiz üstadımıza halisen talebe olmuş fakat tahsili yok, entellektüel ve akademik bir boyutu olan biri degil, herhangi bir konuda mesela eğitim konusunda bir uzmanlığı da olan biri değil ki. Böyle hizmetlerin ondan beklenmemesi tabidir. Belki yalnızca bu yöndeki gayretleri tebrik, takdir, teşvik etmemesi ve destek vermemesi noktasında eleştirilebilir.

Fakat mutlak vekil tabiriyle sanki herşeyi her yönüyle düşünebilecek ve yapabilecek kabiliyette ve yeterlilikte bir insanmış gibi bu yaşı kemale ermiş abimizi öne sürmek, (abimizin bahsi geçen durumu malum olduğu için) açıkça onun vekil sıfatını kendi emelleri için kullanmaktan başka bir nokta ve gayeyle izah edilemez. Herhalde en iyi ihtimalle iyilik zannıyla fenalık etmek ve zarar vermektir. Fakat neticesi ve etkileri noktasında böyle bir davranış, Risale-i Nur camiamıza ve Risale-i Nur’un ve İslam’ın yüksek istikbaline yapılabilecek en büyük ihanet değil de nedir?”

Bu Cevabımıza Karşılık Olarak Yazılan Yoruma Bakın ve Dehşetle İbret Alın!

“Evet aynen öyle Mutlak vekil tabiriyle herşeyi her yönüyle düşünebilecek ve yapabilecek kabiliyet ve yetenektedir elhamdulillah

Böyle olmasaydı Üstad MUTLAK VEKİLİM DEMEZDİ”

Ve Son Noktayı Koyduğumuz Yorumumuzu Okuyun:

“Hakaretmiş! Üstadımız bu vasıftaki (yani neşriyat vs gibi konularda vekalet görevini yerine getirebilir ve samimi ve sadık fakat tahsili ve akademik bilgisi olmayan) birini ilmî kimliğini temsil etmek için mutlak vekil tayini elbette kayıtlıdır ve belli konular için geçerli olmalıdır diye mantıklı muhakeme yapılmıyor da!! Bu (söylenilen konularda, tahsili ve ilmî birikimi olmadığı halde) ve hatta her türlü konuda, herşeye yetemeyecek durumda olduğu açık olan bir insanı kayıtsız, şartsız her konuda vekil tayin ettiğine inanarak asıl siz Üstadımızın ferasetine hakaret ediyorsunuz! Farkında değilsiniz ama!!”

https://www.facebook.com/ediz.sozuer/posts/10157933575979138

11- “Mutlak Vekillik ve İzah Karşıtlığı” Hususî Bir Mesele Midir?

https://www.facebook.com/ediz.sozuer/posts/10157947467554138

Bazılarının tenkid ettiği çerçevede ve o noktada nurculuğun hususî bir meselesi olarak görülebilir belki, hatta o yüzden konuyla ilgili yalnız hususi olarak konuşulması da uygun görülebilir. Ancak bizim ele aldığımız ve temas ettiğini ifade ettiğimiz esas tehlike ve eleştiri noktaları tüm insanlığı, İslam’ın ve Risale-i Nur’un istikbalini ve imana muhtaç milyonların hukukunu ilgilendirdiğinden asla hususi bir mesele olarak değerlendirilemez.

12- Ağlanacak Perişan Halimize Gülmekle Karşılık Veriyoruz. Çünkü…

https://www.facebook.com/ediz.sozuer/posts/10157953151769138

İslamî kaidelere uygun olmayan hatalı ve gayr-ı İslâmî bir anlayışın yanlışlığını veye ilim üretimi ve taliminin gibi hem farz, hem makbul bir hizmet-i İslâmiyenin doğruluğunu ve gerekliliğini ispat için ne Risale-i Nur’dan, ne Üstad Bediüzzaman’ın veya talebelerinin hatıralarından delil getirmeye ihtiyaç yoktur ve olmaması gerekir.

Ne yazık ki İslâmiyetle tanışmadan Üstad, Risale-i Nur ve cemaatiyle tanışanlar ve 1400 yıllık İslâmî ilim-kültür birikiminden habersiz şekilde Nur dairesi içine girenler ve hatalı telkin ve yönlendirmelerle daire içine girdikten sonra da bu ciddi birikim ve ilim-irfan hazinesinden kendilerini nasipsiz bırakanlara en açık bir İslâmî kaideyi veya hatalı, gayr-ı İslâmî ve en tehlikeli bir fikrin bâtıl olduğunu gösterebilmek için mecburen bu yolla da hakikati ortaya koymaya çalışıyoruz.

Çünkü muhatabınız İslâmiyet lisanını bilmiyor, yalnız Risale-i Nur dilinden anlıyor! Ama gelin görün ki onu da yanlış anladığından bu yöntemle de ikna olmuyor! Gülmenin en yüksek derecesi ağlamak; ağlamanın en yüksek mertebesi gülmektir. Biz de bu perişan hale, ancak en yüksek perdeden gülmekle karşılık veriyoruz!

13- Ne Dediğimizin Farkında Mıyız?

https://www.facebook.com/ediz.sozuer/posts/10157953543419138

Birisi güya Risale-i Nur’u ve Üstad Bediüzzaman’ı koruyormuşcasına ve biz de “Risale-i Nur hakkında ileri geri yani aleyhte ve ona karşı” söz sarf etmişiz gibi bizi suçlamış ve 60 saatlik Risale-i Nur Eğitim Programı inşa etmiş, 7 seneden beri geceli gündüzlü maddi-manevi fedakarlıkla çalışan bir insan değilmişiz gibi, Risale-i Nur’un rakipsizliğini ortaya koymak maksadıyla Risale-i Nur’a rakip olacak eser yazmamızı isteyerek güya bize meydan okumuş yorumunda. (“Kur’an’ın benzerini getirin!” misali. Hay Allahım.)

Halbuki bizim meselemiz izah karşıtlığının yanlışlığını ortaya koymaktır. Risale-i Nur’a rakip eser yazmak değil! Neresinden nasıl anlıyorsunuz! Okumadan, anlamadan bu kadar uzun ve boş yazabilmek ciddi bir kabiliyet ister.

Bize karşı Risale-i Nur’u ve Üstad’ı boşuna müdafaa etmeye çalışmayınız efendiler! Bu konuda emin olun bizi geçemezsiniz!

Çünkü 7 senedir hayatımızı adadığımız tek ve büyük davamız ve (bütün hizmetlerimiz, akademik çalışmalarımız ve seminer formatındaki derslerimiz ve eğitim programımızla) gerçekleştirmek istediğimiz idealimiz: Risale-i Nur’u insanlığa mal etmek ve Risale-i Nur’un içindeki Kuranî ve imanî hakikatleri ilan ve takdim etmek, tanıtmak ve okunmasını sağlamak ve en nihayetinde Risale-i Nur’a nazar-ı dikkati çekerek Risale-i Nur’u kıymetli ve ciddî, ilmî ve akademik kıymeti yüksek bir eser olarak göstererek eserlerden istifade etmeye yönlendirmekten ibarettir.

Gülmekle karşılık verdiğimiz bu vahim yanlışların kasten ve bilerek yapıldığını tasavvur etmek istemiyoruz. Fakat bilirsiniz ki, davranışların neticesine niyetin tesiri ya azdır veya yoktur. Yazık ki ne yazık dersek haksızlık mı etmiş oluruz?

İslamiyete ve ilme ihanet pahasına, Üstad’ımıza ve eserlerine sadık olma iddiamız nasıl doğru ve hak bir dava ve iddia olabilir?

Bu çarpık, yanlış ve gayr-ı islami fikirleri kendi fikrimiz ve taassubumuz ve özel tercihimiz olarak ifade etmeye cesaretimiz yok da, Üstadı ve eserlerini kalkan yaparak ve onların arkasına sığınarak mı yoksa bu yakışıksız fikirleri bazen hataen bazen bilmeden dile getiriyoruz? Ne dediğimizin farkında mıyız?

Risale-i Nur’a odaklanmak ve onda ihtisas ve ona öncelik vermek başka konudur ve özel bir tercihtir, “herkes bizim üstadımızı dinlesin ve okusun, başka kimse hiçbir şey söylemesin ve yazmasın, başka kimseyi de dinlemesin ve okumasın” diye bir söz ise bu ümmetin karşısına çıkılıp söylenir mi hiç? Eğer söylersek veya bu manaya gelen beyanlarda bulunursak, bu asla kabul edilemez bir hezeyan olmaz mı?

Acaba böyle bir tavır, her şeyden evvel gerçekçi olmayan ve eser sahibine ve eserlerine fayda zannıyla zarar verdiren bir tavır değil midir?

(Tabiatıyla aynı mantık muhterem ve mübarek Hüsnü Bayramoğlu ağabeyimiz için de aynen geçerlidir. “Herşeyi, her durumda, her zaman en doğru ve isabetli olarak Üstad gibi düşünebilen ve yapabilen ve Risale-i Nur’la ilgili her konuda tek ve mutlak yetkili ve vekil bizim abimizdir!” derseniz bu insana iyilik mi etmiş olursunuz, iyilik zannıyla çok büyük bir fenalık mı etmiş olursunuz, haydi siz kendiniz vicdanınızla cevap verin.)

Ve yine tüm bunlar kimin hatırı kırılırsa kırılsın, yalnız Hakk’ın hatırı kırılmasın hassasiyetiyle nezaketle ve fakat bütün netliğiyle ifade edilmesi gereken meseleler değil midir? Çünkü İslam’ın ve ilmin temel kaidelerine uygun olmadığını düşündüğümüz bu vahim derecede hatalı düşünceler, çok doğru ve uygunlarmış gibi büyük bir serbestlikle ve rahatlıkla her ortamda ve herkese karşı ilan ve iddia ediliyor.

Bu durum, hizmetimize ve Üstad’ımızın ilmî kimliğine büyük bir zarardır ve islamiyet nokta-i nazarında asla kabul edilemez.

(Bu iddia ettiğimiz hususu, hangi gerçek alime sorarsanız sorun, tereddütsüz aynını tasdik edecektir ve “Evet, böyle sakat bir anlayış İslamiyet ve ilme büyük bir ihanettir ve kesinlikle gayr-ı İslamîdir” diyecektir.)

Ey efendiler ve kardeşler ve abiler, ablalar! Biz Risale-i Nur’un ve Üstadın haysiyet ve hukukunu koruyoruz. İlmin ve İslamiyetin şeref ve haysiyetine zarar gelmesin diye çabalıyoruz. Bu arada düşünceye ve akla düşmanlık edenler karşısında, düşünceyi sözlü ve yazılı olarak ifade etme ve ilim üretme hakkınızı müdafaa ediyoruz. Eğer böyle bir hakkınız olduğuna inanıyorsanız tabi!

14- Son Dakika:

https://www.facebook.com/ediz.sozuer/posts/10157954675619138

Okuyanlar hatırlayacaklar. Bu çok önemli/temel yazı hakkında şöyle demiştik:

” Bu 13 parçalık mıhlarla sağlamlaştırılmış çelik yazıyı elde edenin karşısında durulabileceğini zannetmiyoruz. Tahminimiz muhalif fikriyattakilerin sanki böyle bir yazı hiç yayınlanmamış ve yokmuşcasına sessiz kalacaklarıdır. Ama ister istemez bir kısmının ifratları kırılacaktır. Bazısının ise tuz buz olacaktır. Belki bazısının insafa geleceğini bile rahmet-i ilahiyeden ümid edebiliriz. Bu temel yazı, ehl-i hakikate de kırılmaz, sarsılmaz bir dayanak olacak ve rehber görevi görecektir Allah’ın izniyle.”

Ve eklemiştik:

“Ancak olsa olsa insan suretinde tam ahmaklar ve fanatik muhakemesizler vicdansızca itiraz ederler. Onların itirazının ise böyle kuvvetli bir hakikat karşısında hiç ehemmiyeti yoktur.”

Evet, tam da tahmin ettiğimiz gibi oldu. Yazımız yayınlanalı 10 günden fazla zaman geçmesine rağmen muhalif fikriyatta olup da, tek bir muhakemeli, seviyeli, edepli, kardeşane ve (hatalı veya yanlış olması hiç önemli değil) akıl ve fikir temeline dayalı, delil ve gerekçeleri fikir düzeyinde ifade eden ve meseleyi mütala etme ve yazının başında talep ettiğimiz gibi fikir alışverişi üslubunda, ikna maksadıyla yazılmış tek bir iletişim veya yorum olmadı.

Muhalif yorum yazanların yorumlarının hemen tamamı ise, nefret söylemi, iyice okunmadan yanlış mana verme, üst sınırda bir fanatiklik, ağzı bozukluk ve muhakemesizlik ve kendi ezberini tekrar etmekle dolup taşıyordu.

Fakat bakınız bu tarzdaki muhalif yorumlardan sadece bir kaçından bahsedelim ve neler oldu bir görelim. Hem ibret alalım ve hem de ikaz ettiğimiz hastalığın ne kadar dehşet verici bir aşamada olduğunu açıkça anlayalım:

* Birisi şöyle dedi: “İnsanın duluğuna (kafasının içine manasını kastediyor) bir şeytan girmeye dursun, bir daha insan iflah olmaz derdi babam, şimdi bakıyorum ki Ediz kardeşimin duluğuna (kafasının içine) şeytan girmiş olmalı ki, Bazı felsefi düşüncelerin girdabına takılmış olmalı ki, yukardaki cümleleri sarf etmiş. Devamında “Risale-i Nur hakkında ileri geri yani aleyhte ve ona karşı” söz sarf etmişiz gibi bizi suçladı ve Risale-i Nur’un rakipsizliğini ortaya koymak maksadıyla Risale-i Nur’a rakip olacak eser yazmamızı isteyerek güya bize meydan okudu yorumunda. (“Kur’an’ın benzerini getirin!” misali.) Bunun için kullandığı cümleler şöyle: (Allah akıl fikir versin) “Bu asırda hangi eserin risalelere denk gelebileceğini düşünüyorsun asla bulamazsın. risalelere emsal olacak bir eser koy meydana görelim olur mu? kuran var deyip meallerle karşımıza çıkaçaksan hiç çıkma. çünkü meallerde öyle ayet mealleri var ki insanı dinden eder. işte bunun içindir ki risaleler bize yeter.”

Cevaben: “Bizim meselemiz izah karşıtlığının yanlışlığını ortaya koymaktır. Risale-i Nur’a rakip eser yazmak değil! Neresinden nasıl anlıyorsunuz! Okumadan, anlamadan bu kadar uzun ve boş yazabilmek ciddi bir kabiliyet ister. ” dediğimiz halde bir özür bile dilemeyerek ağzı bozuk ve üst perdeden, ukalaca cevap vermeye devam etti.

* Bir diğeri ve içlerinde en ağır hakaret tabirini kullanan: Şahsımız için “sokak köpeği” ifadesini kullanarak bir fanatik ve militan üslubuyla yazdığı ifadelerle güya Üstad’ın talebelerine havlıyoruz manasını kastetmiştir!

Cevabımız: El-cevab-ı ahmak-üs-sükut! (Ahmağın cevabı susmakla karşılık vermektir.)

* Bir diğeri Risale-i Nur cemaatini itham etmekle suçladı.

Cevabımız: Ne alakası var? Yanlışlar kişilerin sorumluluğundadır. Eleştirdiğimiz zihniyet ve yaklaşım tarzı malesef bulaşıcı bir hastalık gibi çok kimsede bulunuyor. Bir derd teşhis edilirse tedavisi kolay olur. Bu maksadla sizlere de iletmeyi uygun gördük. Lütfen hastalığı haber eden ve reçete sunandan değil, hastalıktan şikayet ediniz!

* Bir başkası: Üstad Bediüzzaman ve vekiline hakaret etmekle suçladı. Gerekçesi de şu akla ziyan ifadeler: “Bediüzzaman hz’leri kendisine vekil seçme konusunda (haşa) çok yanlış davranmıştır, bu kadar ilmi olan bi zat (Bediüzzaman), nasıl olur da kendini temsil etme kapasitesi ve kimliği olmayan birini Mutlak vekilim olarak size bırakıyorum der.” diye güya akıl yürütmüş! Ayrıca bizim gibi konuşan, ancak Risale-i Nur’lara dolaylı yollardan saldıran zındıka türü komitelerin silik adamları olabilirmiş! Ha bir de “içinden gelip de burada yazıya dökmekten kesinlikle utanmayacağı hakaretlerini peşinen sunduğunu” eklemiş!

Cevabımız: Be adam! O aklı tersinden kullanıyorsun bak biz nasıl kullanıyoruz ve ne diyoruz: “Bir insanın ilmî yeterliliği üst düzeyde olan bir alime mutlak manada vekil olabilmesi ancak onun yeterliliğine sahip biri olmasıyla mümkün olabilir. “Bütün talebelerin fevkinde diyerek değil” ifadeleri ve herhangi bir İslamî ilim tahsili ve uzmanlığı bulunmayan bir ilk okul mezununun vekil olarak karşımızda bulunması birlikte göz önüne alındığında; Üstadımızın vekaletten kastettiği mana ve muradının, “Risale-i Nur’un basım ve neşir işleri gibi sınırlı bir manayı” ifade ettiği ve “Risale-i Nur’la ilgili her türlü hizmet ve faaliyetler ile Üstad Bediüzzaman’ın ilmî kimliğini her manada temsil yeterliliği ve yetkisini” ifade etmediği kesin olarak anlaşılmaktadır. Zaten mutlak otorite ancak Allah ve resulüdür bunun dışında kalanların hepsi Allah ve Resulüne tabidir. Kim olursa olsun Kur’an, sünnet ve icma mizanına (alimlerin fikir birliği ölçüsüne) tabidir. “Mutlak vekilin her dediğini sorgulamadan ve ölçüye vurmadan doğru kabul edip yapmak veya yanlış dediğini yanlış görmek ve yapma dediğini yapmamak” şeklinde bir uygulama kabul edilemez. O halde Üstad’ımızın maksadı tam da böyle anlaşılmalıdır.

* Bir önceki yorum sahibinin son ve en parlak incisi:

“Evet aynen öyle Mutlak vekil tabiriyle herşeyi her yönüyle düşünebilecek ve yapabilecek kabiliyet ve yetenektedir elhamdulillah. Böyle olmasaydı Üstad MUTLAK VEKİLİM DEMEZDİ.”

(Bizim mutlak vekil tabiriyle sanki herşeyi her yönüyle düşünebilecek ve yapabilecek kabiliyette ve yeterlilikte bir insanmış gibi bu yaşı kemale ermiş abimizi öne sürmenin yanlışlığını dile getirdiğimiz yorumumuzun altına) böyle yazmış.

Cevabımız: El-cevab-ı ahmak-üs-sükut! (Ahmağın cevabı susmakla karşılık vermektir.)

*Bir diğeri: “Kim ne derse ne düşünürse ve dahi ne yazarsa eğer üstadımızın son vekili hüsnü ağabeyin açıklamalarına uyarılarına uymuyorsa o açıklamaların yazıların altında ilimden gelen ene vardır.”

Cevabımız: El-cevab-ı ahmak-üs-sükut! (Ahmağın cevabı susmakla karşılık vermektir.)

* MUHALİF YORUM YAPANLARIN ORTAK ÖZELLİĞİ: Üstün körü bir okumayla, manayı ve kastımızı anlamadan, kendi ezberini tekrar eden edepsiz, basit ve yüzeysel papağanlar gibi, gayr-ı islami fikirleri gayet doğru görerek gayet rahat ve kendinden emin hatta ukala ve küstah bir biçimde ve Risale-i Nur’a ve Üstadımıza yamayarak önümüze koymaları.

Öyle umuyoruz ki, ikaz ettiğimiz hastalığın ne kadar dehşet verici bir aşamada olduğunu herkes gözüyle görmüştür.

15- İmtihanın Önemli Bir Boyutu

(Çok mühim sırları açığa çıkaran ve konumuzla irtibatlı kıymetli bir parça olduğundan buraya eklemek istedik.)

https://www.facebook.com/ediz.sozuer/posts/10157959593704138

Bir mümin için bu dünya imtihanının önemli bir boyutu, bâtıl, gayr-ı İslami ve yanlış, hatalı yaklaşım ve zihniyet ve yaşam tarzlarını nerede ve kimde görürse görsün ve kim söylemiş veya yapmış olursa olsun tereddütsüz ve kesin olarak reddetmesi; bununla birlikte hak, İslamî ve doğru, istikametli yaklaşım ve zihniyet ve yaşam tarzlarını nerede ve kimin elinde görürse görsün ve kim söylemiş veya yapmış olursa olsun tereddütsüz ve kesin olarak tasdik ve kabul etmesi sorumluluğudur.

Aslında bu imtihan, akıl ve kalbindeki imanî hüküm ve inançların her daim kontrolden geçilmesini ve mevcut imanın tazelenmesini, pekişmesini veya aksi durumda yıpranmasını, zayıflamasını beraberinde getirir. O yüzden “İman ettik” demekle iş bitmez, bilakis yeni başlar.

Mümin dünyaca büyük gösterilmiş kişi veya doğru gösterilmiş bâtıl zihniyetlerin tamamını reddetmekle yükümlüdür. Dille söylenilen “La ilâhe İllallah-Allah’tan başka ilah yoktur” sözünün akıl ve kalpte gerçek anlamda doğrulanması ancak böyle gerçekleşir. Ayrıca müminin hakka taraftarlığı veya bâtılı reddetmesi, bir futbol fanatiğinin körü körüne, kayıtsız şartsız bağlılığından ayrı ve başkadır ve öyle olmalıdır.

Kendisinden istenen makbul iman seviyesine ve manevî dereceye ulaşan olgun ve bilinçli her mümin, manevî alandaki büyüklerin ağızlarından çıkması muhtemel ve çıkan hatalı yaklaşım ve hataları da, onlara olan muhabbet, hürmet ve şefkatini kaybetmeden görebilen ve reddedebilen gerçekçi kişidir.

Fani bir insanı olduğundan büyük ve yukarıda görmenin ne kendine, ne büyük gördüğü kişiye iyilik olmadığını, hayalî ve kusursuz gördüğü bir insanı sevmektense, hatalarıyla ve en gerçek haliyle sevip saymanın çok daha kıymetli ve (en küçük bir kötülüğünü gördüğünde sarsılmayacak) gerçek muhabbet olduğunun farkındadır.

Hatta birbirine muhalif olan ve birbirini inkar eden ve manevî mertebeleri yüksek iki şahsiyetin makamlarından düşmeden ihtilaf edebileceklerinin, çünkü herkesin hakikatin kendisine gösterilen ve doğru bildiği boyutuyla sorumlu olacağını ve hakikatin ise sabit değil, şartlara ve kişilere göre farklı hüküm ve şekiller alabileceğini de takdir edebilen ve bunu anlayışla karşılayabilen kişidir.

Hem gaflet ve iman, dalâlet ve hidayet dereceleri muhteliftir. Herkes dalâlet ve hidayetten hissesini aklen, kalben, hissen ve zevken farklı derecelerde alır. Bu nedenle manevî mertebesi yüksek müttakî ve hidayete mazhar bir müminin de pek çok konularda hakikatten sapması mümkün ve vakidir. O insan o konuda dalâlette kalmış, hidayet nuruna o noktada mazhar ve muvaffak olamamıştır denilebilir.

Muhakemesiz veya mutaassıp insanlar ise renk körüdürler! Bu mertebeleri ayırt etmezler ve bilmezler. Hatta onlar renk körü olanlardan bile daha beterdirler. Onlar için sadece iki renk vardır. Siyah ve beyaz! Eğer siyah değilsen beyazsındır. Eğer beyaz değilsen siyahsındır! Bu anlayıştaki bir renk körüne nasıl griden ve diğer renklerden bahsedebilirsiniz! Anlaması ve kabul etmesi mümkün müdür? İşte bunların durumları aynen böyledir…

Bu mühim sırlardandır ki, Resulullah, “Ameller niyetlere göredir.” demiştir. Evet, öyledir. Bu hüküm, ameli işleyen içindir. Fakat başkasının işlediği bir ameli red veya kabul yükümlüğünde olan mümin için de, “Şeriat zâhire (bir davranış veya durumun dışardan görünen şekline) göre hükmeder.” kaidesi geçerli kılınmıştır.

Bu çok mühim parçadan “Birbirinizle imtihan edileceksiniz.” sırrı ile “Ey iman edenler, iman ediniz!” ayetinin hükmü açığa çıkmış ve anlaşılmış olur.

Selam hakkı her şart ve durumda hak bilip hak olarak kabul ve tasdik edenlere ve bâtılı kimin elinde olsa ve ağzından çıksa bâtıl bilip, çekinmeden reddedenlere olsun!

16- Risale-i Nur’un Sadeleştirilmesi ile İlgili Tartışmaların Kapısı Tamamen Kapatılmıştır! Lütfen gereksiz yere açmayalım!

https://www.facebook.com/ediz.sozuer/posts/10157959593704138

(İzah karşıtlığı meselesiyle doğrudan ilgili ve çok önemli bir yazı olduğundan buraya almayı çok uygun ve gerekli gördük. Çünkü izah karşıtları önceden sadeleştirmeye karşı çıkıyorlardı. Bu mesele çözülünce bu sefer her türlü izaha karşı çıkmaya başladılar ve asıl niyetlerinin düşünceye, akla ve ilim üretimine düşmanlık olduğunu deşifre ettiler!)

Nasıl mı kapatılmıştır? Sadeleştirilen eserlerin toplatılması ve telif hakkının sınırlı kişi ve kurumlara verilmesiyle mi? Hayır! Çünkü bu sadeleştirmeyi engeller. Bu tartışmaları ve ortada mevcut olan ihtiyacı yok etmez.

Kapı kapanmıştır çünkü bu konudaki ciddî sıkıntıyı giderip, ihtiyacı güzel bir şekilde karşılayan alternatif bir çalışma ortaya koyulmuştur. Lütfen içeriye buyrun!

Çok kıymetli kardeşler!

Bazı ortamlarda hala Risale-i Nur’un sadeleştirilmesinin tartışıldığına şahit oldum ve üzüldüm. Çünkü ortamdaki nur talebesi ve çalışmalarımızdan haberdar bir kardeşimiz sadeleştirmenin uygun olmadığını ifade eden bir paylaşım yapmış ve insanlar da buna tepki göstermişler. Fakat artık böylesi tartışmaların kapısı tamamen kapatılmıştır.

Evet, artık iki aşırı uç olan sadeleştirme ve okuyucuya yardımcı olacak hiç bir çalışma yapmadan orijinal metni tek alternatif olarak göstermenin ortası var: Orijinal metin entegreli ve asıl metni anlayarak okutan Risale-i Nur izah metinleri ve Keşif Yolculukları Risale-i Nur Eğitim programı.

www.risaleinuregitimprogrami.com

www.kesifyolculuklari.com

Çalışmalarımızdan haberdar olan ve böylesi ortamlara sebep olan veya bu tarzdaki tartışma ortamlarında izah çalışmalarımızdan hiç bahsetmeyen ve tavsiye etmeyen kardeşlerimize aşkolsun diyoruz. Olacak iş mi bu yaptığınız?

Sadeleştirmeye alternatif olan izah çalışmalarımızın ve Risale-i Nur Eğitim Programı’mızın varlığından haberdar etmek ve tavsiye etmek yerine bu yaptığınız paylaşımlar veya sadeleştirme ile ilgili tartışma zeminleri iş midir? Hizmet midir? Hiçbirisi değildir. Ancak size gönül koymamıza sebep olmaktır.

Niye insanları yerinden hoplatıyorsunuz ki? Elbette tabii olarak tepki gösteriyorlar. Haklılar. Çünkü bu konuda ciddî bir sıkıntı ve ihtiyaç var. Fakat bu sıkıntının artık kalktığını ve ihtiyacın en güzel bir şekilde karşılandığını insanlara haber vermek mesuliyeti, (özellikle izah çalışmalarına da taraftar bir kardeşimiz iseniz) sizin üstünüze vazifedir. Aksi durum gerçekten akla ziyan bir durum olup, izah çalışmaları varken hala daha sadeleştirmeye karşı çıkmakla uğraşmak gerçekten bu hizmete zarar vermek demektir. Bunu size önemle haber veriyoruz.

Konuyla İlgili Kaynak Yazı ve Videolar:

1- Konu münasebetiyle neden Risale-i Nur’un sadeleştirilmesinin uygun olmadığının ve neden eğitim programımızda uygun bir yöntem olarak görülmediğinin ve tercih edilmediğinin sebeplerini izah ettiğimiz videomuzun adresini aşağıya alıyoruz:

Video Adresi: https://youtu.be/5KC0oj_IiO8

Bu seminer videosunda, başlıktaki soruya cevap bulmanız ve bu muhteşem eserleri neden orijinal üslubuyla okumanız gerektiğini tam manasıyla anlamanız dışında, Risale-i Nur’u farklı yapan unsurun ne olduğu; dil ve üslubunun aslında “Osmanlıca” değil “Kur’ânî bir lisan” olup, nasıl esrarlı bir dünyaya davet ettiği; dünya çapında ve her tabakadan okuyucu kitlesine hangi sebepten ulaştığı; ana dili başka olan birçok insanın Risale-i Nur’u aslî metninden okuyabilmek aşkıyla neden Türkçe öğrendiği; Risale-i Nur’un dilinin tarihimiz, kültürümüz ve dinimizle aramızda kurduğu köprünün vazgeçilmezliği hakkında da ciddî fikir sahibi olacaksınız.

2- İzah çalışmalarının gerekliliğini en açık ve süpheye yer bırakmayacak bir şekilde ortaya koyan, “Risale-i Nur ‘Anlaşılmaz’ Değil, ‘Zamanla ve Gayretle Anlaşılabilen’ Bir Eserdir” isimli yazımız ve seminer videosunu tavsiye ediyoruz ve diyoruz:

Evet bir kişinin bu çok kıymetli eserleri, zamanla ve gayretle ve kendi kendine anlaması mümkündür ve vakidir. Ancak bizim yazımızda ele aldığımız meselenin, iki noktada farklı bir makamı vardır. Kendi başına okuyanın daha iyi anlaması ve yeni başlayanın daha çabuk ve kolay bir şekilde intibak edebilmesi için yardımcı olmak her şekilde mümkün olduğundan, bunun yöntemlerine itiraz etmemek ve taraftar olmak gerekliliği hakkındadır. Detaylar ve gerekçelerimiz yazımız ve videomuzdadır. (Yazı ismine tıklayabilirsiniz. Seminer videosu da yazının altındadır.)

Yazı İsmi: Risale-i Nur “Anlaşılmaz” Değil, “Zamanla ve Gayretle Anlaşılabilen” Bir Eserdir (İzah Çalışmalarının Gerekliliği)

3- “Risale-i Nur Dersi’nde İfrat ve Tefritten Uzak, İzahlı Ders Tarzı” isimli kaynak yazımızı da paylaşalım ki mesele tam tamamlanmış olsun. İzahlı dersin bizim makbul görüp kabul ettiğimiz olması gereken şekli ise yazımızda detaylarıyla ortaya koyulmuştur. Yazı metni içinde Said Özdemir Ağabey’in hayran kaldığı ve misafirimiz olduğu ve “Sen bizim hayallerimizi gerçekleştirmişsin” dediği Risale-i Nur Eğitim Programı dersimize ait videonun adresi de ayrıca verilmiştir. Ayrıca Eğitim programı derslerimizi sistematik olarak takip edebileceğiniz adres de eklidir. İncelemenize havale ediyoruz. (Yazı ismine tıklayabilirsiniz. Seminer videosu da yazının altındadır.)

Yazı İsmi: Risale-i Nur Dersi’nde İfrat ve Tefritten Uzak, İzahlı Ders Tarzı

17- “Risale-i Nur Eğitim Programı Derslerimiz ve İzah Metinlerimiz, Umumi Derslerde Risale-i Nur Yerinde Okunsun, Okunmalı” Diyemez Miyiz?!!

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10157962862464138&set=a.40639719137&type=3&theater

(Yine izah karşıtlığı meselesiyle doğrudan ilgili ve çok önemli bir parça olduğundan buraya almayı çok uygun ve gerekli gördük. Çünkü izah karşıtları Risale-i Nur’un okunduğu bir derste izah yapılmasını, sanki başka bir şeymiş gibi görüyor ve gösteriyorlar!)

Not: Umumî ve hususî Risale-i Nur Dersleri ve Kitap Okuma Programları İçin Bir Tekliftir. İlgililerin dikkatine arz edilir ve ilgililere ulaştırmanız da rica olunur!

Cevabımız: Hayır efendim, öyle değil! Pekâlâ diyebiliriz, deriz ve diyoruz! Nasıl mı? İşte buyrun:

(Aşağıda verilen “kurulması gereken doğru ve isabetli cümle”ye lütfen dikkat!)

Aslında bu garip soruda bir mantık hatası olduğunu belki siz de fark etmiş olmalısınız fakat biz yine de konuya açıklık getirelim. Çalışmalarımız hakkında bir kardeşimiz şöyle demiş:

“İlk zamanlardan beri çalışma ve paylaşımlarını takip ediyor, kendi sayfalarımda paylaşıyorum. Risale-i Nur’a merak ve alakası olanlar için elbet çok güzel ve istifadeli; öyle kişilere tavsiye ediyoruz. Umumi derslerde risale-i nur yerinde okunsun, okunmalı diyemeyiz.”

Verdiğimiz cevabın herkese faydalı olduğunu düşünüyoruz:

“Öncelikle bu cümlede çok ciddî bir mantık hatası ve yanlış var. Sanki bizim derslerimiz ve Risale-i Nur birbirinden ayrı ve farklı bir şeymiş gibi ifade edilerek bunun onun yerine okunması teklif edilmez denilmiş. Bu söz tamamen yanlıştır. Çünkü bizim Risale-i Nur egitim programı derslerimizde, önce Risale-i Nur’un asıl metni okunuyor, sonra bu metne ait izah metni okunuyor. Bu nedenle böyle bir cümle tamamen manasız oluyor! İnsana, acaba bu kardeşimiz bizim tek bir ders videomuzu izlememiş ve eğitim kitabımızdan bir tek bölüm okumamış mi ki, çalışmanın mahiyetinden habersiz biri gibi böyle yanlış bir cümle kurmuş dedirtiyor! (ilk zamanlardan beri takip eden biri böyleyse dışardan bakan diğerlerini tasavvur bile edemiyoruz!)

Dolayısıyla kurulması gereken doğru ve isabetli cümle şudur:

“Risale-i Nur Eğitim Programı derslerimiz ve izah metinlerimiz, belirlenecek zamanlarda ve bir program dahilinde umumi ve hususî derslerde okunmalı ve mümkünse görsel destekli olarak sunulmalıdır. Özellikle kitap okuma programlarında kısa zamanda çok mesafe aldıran ve insan yetiştiren sistematik bir eğitim programı ve yoğunlaştırılmış, hızlandırılmış bir kurs mantığı içinde muhakkak surette tatbik edilmelidir.”

Herkes bilmelidir ki: Risale-i Nur Eğitim programı derslerimizin ve eğitim kitabımızın en ayırt edici özelliği, Risale-i Nur’un metni ile birlikte izah metninin de birlikte sunulması ve eser metninin üçte bire yakın bir oran teşkil etmesidir. Esas özelliği ise eser metnini anlayarak okutan ve farklı mana açılımlarına kapı açan ve “ancak iki metnin birlikte okunmasıyla ortaya çıkacak bir bütünsel yapı oluşturularak okuyucuyu asıl metni de okumaya yönlendirmek için, izah metni asıl metni okutmaya yönlendirecek kadar eksik bırakılmış” bir şekilde özel olarak inşa edilmiş olmasıdır.

Derslerimizde asıl metnin tamamı kısa izahlarla ve gerekli kelime karşılıklarıyla metnin hakkını verecek şekilde tamamen okunuyor, asıl metin asla dağıtılmıyor, ihmal edilmiyor ve arkasından bütünlüğü koparmayacak noktalarda yer verilen izah metinlerinde de tam eserlerin kıvam ve üslubuna uygun tarzdaki izahlar yazılı metne dayalı olarak okunuyor, (böylelikle şahsa bağlanılmıyor) ve görsel ve videolarla takviye ediliyor.

Aslında tam bir Risale-i Nur dersi! Başka ve farklı bir şey değil asla! Sadece disiplinli ve ciddî bir şekilde ön hazırlık yapılmış ve yazılı metne dayalı izah metinleriyle birlikte sunuluyor. O derece ciddi bir hazırlık var ki, kelime karşılığı verilecek kelime ve kavramlar ve verilecek karşılığın ne olacağı önceden belirleniyor. Okuma, dinleme ve tefekkür akışını bozmayacak sınırlı adette kelime seçiliyor. Manası verilecek kelime ve kavramlar 3 kriterin birlikte değerlendirilmesi ile seçiliyor: “1- Kelime veya kavramın asıl metni anlamaktaki kritik önemi, 2- Kelimenin Risale-i Nur’un genelinde ne kadar çok geçtiği ve 3- Ne kadar önemli bir kavram olduğu”

Herkesin şunu bilmesini isteriz ki, bizim yaptığımız da tam bir Risale-i Nur dersidir. Sadece üstünde ciddî hazırlık yapılmış ve bir standart kazandırılmış etkili ve yenilikçi bir tarzdır. O kadar. Yani fazlası var. Eksiği ise hiç yoktur.

Bunun için “O, bunun yerine okunsun diyemeyiz” cümlesi yanlıştır. “O, bu zaten! Başka ve farklı bir şey değil ki!”

Bunlar onlara köprü olsun diye zaten. Yerini alsın diye değil! Bu izahlı ders tarzı ara belirlenecek zamanlarda veya özel kitap okuma programlarında rahatlıkla uygulanabilir. Derhanelerde veya umumî derslerde uygulama alanı yoktur diyemeyiz. Sadece önemi anlaşılmadığından veya taassuptan uygulanmıyor. Yoksa neyine karşı çıkacaksınız ve neyi mahsurludur ki!? İçindeki ve en önce okunan Risale-i Nur’un orijinal metni mi, eserlerin kıvam ve üslübuna uygun olarak hazırlanmış, yazılı metne dayalı ve akademik bir standart getirilmiş izah metinleri mi? Tefekkür ufkunu açan görsel ve videolar mı? Metin vurguları ve konu anlatımlı şemaları mı? Hangisinin “Bunların dershaneye girmesi sakıncalıdır”! denilebilecek zararlı ve mahsurlu mahiyeti vardır!? Dediğimiz gibi bu ders tarzı, her zaman mutlaka böyle uygulanmalıdır diye şart koşmadığımız faydalı ve çok güzel bir tarzdır. Klasik bir Risale-i Nur dersinden fazlası vardır, eksiği yoktur.

Zaten izahlı dersle ilgili aşağıdaki yazımızda, mutlaka her zaman tek bir tarzda yapılmalı dememişiz. Fakat birileri için her zaman izahsız ve tek bir tarz vardır. Biz de bu katı dayatmayı reddediyoruz. Neden ille böyle olmak zorunda olsun ki?

“Risale-i Nur Dersi’nde İfrat ve Tefritten Uzak, İzahlı Ders Tarzı” isimli kaynak yazımızı da paylaşalım ki bu mesele tam tamamlanmış olsun. İzahlı dersin bizim makbul görüp kabul ettiğimiz olması gereken şekli yazımızda detaylarıyla ortaya koyulmuştur.

Yazı metni içinde Said Özdemir Ağabey’in hayran kaldığı ve misafirimiz olduğu ve “Sen bizim hayallerimizi gerçekleştirmişsin” dediği Risale-i Nur Eğitim Programı dersimize ait videonun adresi de ayrıca verilmiştir. Ayrıca Eğitim programı derslerimizi sistematik olarak takip edebileceğiniz adres de eklidir. İncelemenize havale ediyoruz. (Yazı ismine tıklayabilirsiniz. Seminer videosu da yazının altındadır.)

Yazı İsmi: Risale-i Nur Dersi’nde İfrat ve Tefritten Uzak, İzahlı Ders Tarzı

18- Muhakkak Maslahat, Mevhum Mazarrata Feda Edilmez….

(Kesin olarak faydalı olan bir iş, gerçekte olmayıp var sanılan, var diye düşünülen zararlara feda edilmez.)

https://www.facebook.com/ediz.sozuer/posts/10157964097649138

Bir kardeşimiz 17 numaralı ve bir üstte yer alan yazıdaki teklifimiz hakkında şöyle yorumda bulunmuş. Bu tarzda gelecek bir itiraza cevap verilmesi için güzel bir vesile oldu. Önce yorumunu sonra teklifimizi yazalım. Sonra da cevabımızı yazalım.

“Ediz Sözüer kardeşim, Bu tarz ve anlayış zamanla su-i istimale açık ve problemli bir yaklaşım. Zira birisi çıksa benim de bu konuda çalışma ve ilmi eserlerim okunsun ,istifade edilsin dese;yada birisi dese ki nasıl olsa bu da Risale-i Nurun izah ve anlatımları,bunu anlamak daha kolay, Risale-i Nuru okumaya ne gerek var dese ne diyeceğiz ve ne yapacağız? Al sana bir problem ve fitne. Kaldıkı geçmişte bu tarzı malum yapı kullandı;nasıl mı, resmî ve göstermelik bir bölüm ve kısım okudular arkasından malum zatın buna dair fikir ve yorumları okunmaya geçildi. Şimdilerde de bazı yerlerde Risale-i Nurdan önce hadis ve fıkıh gibi dersler okunsun diye eski köye yeni âdetler çıkarıyorlar. Ben şahsen 35 senedir bir çok grubun derslerine katıldım ve gördüm ;ne böyle bir adet ve nede böyle bir uygulama görmedim. Üstadımızın yanında onun usul ve tarzını bilen ve gören abilerimiz den bu dersler böyle gelmiş ve kabul görmüş.”

“Zamanla su-i istimale açık ve problemli bir yaklaşım” olarak nitelendirilen teklifimiz şuydu:

“Risale-i Nur Eğitim Programı derslerimiz ve izah metinlerimiz, belirlenecek zamanlarda ve bir program dahilinde umumi ve hususî derslerde okunmalı ve mümkünse görsel destekli olarak sunulmalıdır. Özellikle kitap okuma programlarında kısa zamanda çok mesafe aldıran ve insan yetiştiren sistematik bir eğitim programı ve yoğunlaştırılmış, hızlandırılmış bir kurs mantığı içinde muhakkak surette tatbik edilmelidir.”

Şimdi cevabımıza geçiyoruz:

Pek alışık olup şahit olmadığınız için pek tanıdık gelmemiş olabilir fakat ilmî hürriyet böyle bir şey! Ve evet, sadece “birine” değil, “herkese” o ilmî hürriyeti İslamiyet ve Allah veriyor. Kimseden icazet almaya da muhtaç değil. Kapı açıktır, dileyen ve kendine güvenen teşebbüs edebilir. Zamanında kıskançlık damarıyla Risale-i Nur’ları yakan şeyhler ve hocalara benziyor şimdiki mutaassıp zihniyet. Bizim Risale-i Nur camiasında da bazı kimseler kendine ve Risale-i Nur’a demek tam güvenmiyor ki, herkesin başına vurup en tabii hakkı olan ilim üretim ve ifade hakkını hem de Üstad ve Risale-i Nur namına gasp etmeye çalışıyorlar. Bahsettiğiniz şeyler, aksi alternatifin (yani her türlü sözlü ve yazılı izaha karşı olmanın) hal-i hazırda devam eden tahrip ve zararı karşısında pek ehemmiyetsiz bir şey. Hem çaresiz değil ve bir şey olmaz merak etmeyin. Ama siz esas tehlikeden hiç korkmuyor, onun zararını ortaya koymamıza rağmen tam idrak etmemiş görünüyorsunuz. “İslâm’ın ve Risale-i Nur’un İstikbalini Tehdit Eden İşte Esas Tehlike: İlim Üretim Faaliyetine, Düşünceye ve Akla Düşmanlık” isimli yazımızı bir daha dikkatle tetkik etmenize havale ediyoruz:

Devam ediyoruz. Biz ise hem kendimize ve hem çalışmalarımıza (mecazi tabirdir, inanç manasında, yoksa nefse güven değil, Allah’a güven esastır) güvenimiz tamdır ki bakın “Risale-i Nur’u İnsanlığa Mal Etme Çabası: İzah Çalışmaları” yazımızın başında ne yazmışız:

“Öncelikle bu konuda sahip olduğumuz ve kuvvetle inandığımız bir kanaatimizi şöyle ifade etmek isteriz: Sadeleştirmeye alternatif olacak ve Risale-i Nur’un daha iyi anlaşılmasına, toplumun bütün kademelerine mal edilmesine ve tesir sahasının genişletilmesine hizmet edecek izah çalışmalarının, birçok farklı mizaç ve kabiliyetteki gönüllü insan tarafından çok sayı ve çeşitlilikte ve tam bir ilmî hürriyet içinde ve hizmet hissiyatıyla ortaya koyulması gerekmektedir.

Bu yöndeki çalışmalar, samimiyetle teşvik edilmeli, ciddiyetle sahip çıkılmalı ve Risale-i Nur’larla tanışmak isteyenlere ve eserleri yeni okumaya başlayanlara Risale-i Nur’a gönül verenlerce tavsiye edilmelidir diye düşünüyoruz. Bu alanda yapılacak çalışmalar, hakikatte o çalışmayı ortaya koyanların olmayacaktır. Yani onların sırf şahsî malı ve kendi eserleri olmayacaktır. Kendi başına ortaya çıkmış bağımsız bir kitap da (veya belgesel, video, film vs.) olmayacaktır.

Nasıl ki Üstad Bediüzzaman (R.A.) eserlerinin Kur’ân’ın malı ve meali, manası olduğunu samimiyetle itiraf eder ve ehl-i imana bu yönüyle sahip çıkmaya davet eder. Bizim de inancımız, böyle çalışmaların Risale-i Nur’un malı ve manası olduğudur. Çünkü Risale-i Nur’daki hakikatleri tasdik eden, ispatlayan, ona kuvvet ve revaç verecek bir mahiyette olacaklardır. Şahısların ve şahsî kabiliyetlerin çok ötesinde bir anlam ve kıymet taşıdığına ve o kıymetin sahiplenmeye ve destek vermeye değer olduğuna inanıyoruz. Eğer Risale-i Nur olmasaydı böyle eserler ortaya çıkamayacaktı. Bu nedenle Risale-i Nur’a gönül vermiş insanların, (eksiğiyle-kusuruyla ortaya koyulmuş) bu tarz çalışmalara Risale-i Nur’un (dolayısıyla imanın ve Kur’ân’ın) hakikatleri olduklarından, kendi malları gibi sahip çıkmamaları için hiçbir neden yoktur diye düşünüyoruz.”

Tekrar kaldığımız yerden devam ediyoruz. Bahsettiğiniz manada hiç korkmaya, çekinmeye gerek yoktur. Asıl korkulacak olanı yazdığımız yazının adresini de yukarda verdik. Artık onu da anlayıp kabul etmesi size havale. Bakın Üstad ne yazmış: “İstemeyerek işittim ki: Eser yazan ve Nur’dan çalan resmî büyük zâtlar diyorlar: “Risale-i Nur’u okuyabilirsiniz, başkasına vermeyiniz.” Güya Nurlar onların eserlerini setrettirecek. Halbuki Nurlar, o eserlerdeki hakikatları tasdik eder, onlara kuvvet ve revaç verir.” Emirdağ Lahikası-1 (S.258)

Görüyor musunuz? Eski hocaların ve birilerinin Risale-i Nur’a yaptığının aynısı, şimdi güya Risale-i Nur namına sadık nur talebesiyim diyenler tarafından Risale-i Nur izah çalışmalarına yapılıyor! Güya onlar Risale-i Nur’un okunmasına sed çekecek! Halbuki aynı mana ve hakikate hizmet ettiklerinden (hele de bizim çalışmamız gibi üçte biri Risale-i Nur’un kendi metni olunca) Risale-i Nur Eğitim Programı’mız, Risale-i Nur’daki hakikatları tasdik eder, onlara kuvvet ve revaç verir.

Dostum, bu yol (izah karşıtlığı) yanlış yol. İslam medeniyeti böyle değil. İslam da böyle değil. İslam ve medeniyeti hiç bir felsefe, din ve bilimden korkmamış, bilakis kucaklamış. Sınırsız bir ilim hürriyeti ile gerekli olanlar alınmış, istifade edilmiş ve işe yarar olanlar kullanılmış ve hamur kıvamında yoğrulmuş, İslam medeniyeti öyle çıkmış. Yoksa Kuran’ın habire ezbere ve aynen okunup tekrarıyla o medeniyet ortaya çıkmamış. Onun üzerinden yapılan ilim üretimleriyle büyük bir coğrafyaya maddeten ve manen hâkim olan bir medeniyet inşa edilmiş. (Bu İslam medeniyeti fetihlerle inşa edilmedi, bahsettiğimiz şekilde inşa edildi. Bunu da bilmeyen varsa lütfen doğrusunu öğrensin. Çok rica ediyoruz. Hele ki bu ilim ve medeniyet çağında elbette manevî fetih ve inşa daha da fazla esastır.)

Kardeşim eğer yine bir İslam, Kuran medeniyetinin ve kendine has bilim felsefesinin, anlayışının inşasını istiyorsak, bu olacaksa, 1400 senelik İslam ilim mirasının, kültürünün, birikiminin süzülerek bize emanet edilmesinden ibaret olan Risale-i Nur’un aynen tekrarıyla olmayacak bu iş! Neye mani ve sed hatta duvar olunduğunun farkında mısınız? Biz bu tarz yaklaşımlara çok şaşırıyoruz. Asıl problemli yaklaşım bu yaklaşım değil midir? Hem İslam, Kuran medeniyetinin hayat ve medeniyet sahasındaki inşası noktasındaki vazife nur talebelerinin şahs-ı manevîsine havale edilmemiş miydi? İslam’ın ve Risale-i Nur’un esas sahibi bu şahs-ı manevî değil midir ki, bu alandaki bütün vazifeler Hz. İsa ve cemaatine havale edilsin? Eğer gerekçe buysa bu gerekçe bir müslüman ve nur talebesi için utanılacak bir yaklaşım değil midir? Yazık, çok yazık… Uyanın.. Dehşet içinde titreyerek kendinize gelmeniz vakti çoktan geçti ama hala uyanmamakta ısrar ediyorsunuz. Uyanmalı…

Size mahrem olarak da şunu diyelim. Siz uzaktan konuşuyorsunuz. Biz 7 senedir bu işin içindeyiz. Bu iş öyle kolay değil. O dediğinizi öyle serbestçe kimse gelip de cemaatin içinde (veya dışında) yapamaz. Eğer bu o kadar kolay bir iş olsaydı buna en çok hakkı bulunan ve kanaatimizce alanında tek alternatif olan eğitim programımız dershanelerde okutuluyor olurdu! Normal şartlarda milyonların okuduğu ve büyük büyük cemaatlerin sahip çıktığı bir eserle ilgili yazılan bir kitabın ve yapılan bir çalışmanın, o nispette müşterisinin de çok olması beklenir değil mi? İşte bu noktada bizim camiamız için bu kıyas tam tersine işliyor! Maddî-manevî size destek verilmiyor, teşvik ve destek görmüyor, yalnız bırakılıyorsunuz, eleştirenler acımasızca eleştiriyor, taraftarlar ise sadece uzaktan izliyor! Biz 7 senede hep maddî-manevî fedakarlıkla devam ettik. Ve bahsettiğiniz gibi bir tehlikenin de vücuda gelme fırsatı bulamayacağını kendimizden bildik, buna inanın!

Diğer taraftan “bırakın Risale-i Nur’u, ona gerek yok, bakın bu anlaşılır izahları okuyalım” diyen olursa buna itibar eden olmaz. Hadi olması ihtimaline karşı şunu deriz: Böyle bir teşebbüste bulunmak, hem bu kişinin tabii bir ilmî hürriyetidir, hem de burası imtihan dünyasıdır. Fakat bakın, biz de o zaman gayet aklî, makul gerekçelerimizi ortaya koyarız ve her yerde neşrederiz Risale-i Nur’un muhakkak, hem de asıl metninden okunması gerekliliğini. Bakınız bizim kitabımızda uzunca iki bölüm vardır ki, biri Risale-i Nur’un ömür boyunca okunması ve derslerine devam edilmesinin gerekliliği hakkındadır. Diğeri ise neden sadeleştirilmiş değil muhakkak asıl metninden okunması gerektiğine dairdir.

Bizim çalışmamız zaten çok özel bir çalışma olup hem su-i istimal kapıları kapatılmıştır; hem de gelecekte bahsettiğiniz yöndeki istenmeyen muhtemel durumların önüne daha şimdiden geçilmiştir. Nasıl mı? Hemen onu da kısaca anlatalım. Yukarıda sayılanların haricinde çalışmamızın tamamı Risale-i Nur’u okumak ve ona yönlendirmek için özel bir şekilde inşa edilmiştir. Şöyle ki:

İzah metni, metnin inceliklerinin anlaşılması için detaylı bir çaba ortaya koymakla beraber, “ancak iki metnin birlikte okunmasıyla ortaya çıkacak bir bütünsel yapı oluşturarak okuyucuyu asıl metni de okumaya yönlendirmek için, izah metninin asıl metni okutmaya yönlendirecek kadar eksik bırakılmış” bir şekilde özel olarak inşa edilmiştir. Ayrıca pek çok yerde asıl metne atıflar ve övgülerde bulunularak, okuyucunun ağırlıklı ilgisinin orijinal metne çekilmiştir.

Bahsettiğiniz muhtemel tehlike olarak gördüğünüz konuya geri dönelim. Bu, bizce sadece asılsız bir evhamdan başka bir şe değildir. Dememiz o ki, bahsettiğiniz gibi bir çalışmayı vücuda getirip kabul ettirmek her açıdan çok zor. Sizin dile getirdiğiniz o korkulu ihtimal, pratikte neredeyse imkânsız. Olmaz o iş. Gereksiz korkuyla, böyle faydalı bir çalışmadan insanları mahrum etmenin vebali ve zararı ise muhtemel değil, 7 yıldır vukuattır ama!

Size son olarak Üstadımızın manidar bir sözünü hatırlatalım:

Muhakkak Maslahat, Mevhum Mazarrata Feda Edilmez….

(Kesin olarak faydalı olan bir iş, gerçekte olmayıp var sanılan, var diye düşünülen zararlara feda edilmez.)

19- Bizim insanımızın sorunu ne biliyor musunuz?

https://www.facebook.com/ediz.sozuer/posts/10157964625549138

Şikayet etmeyi çok seviyor ama çözümleri uygulamayı hiç sevmiyor ve yanaşmıyor.

Şaşılacak şey ki geçtiğimiz haftalarda “İşte asıl tehlike” başlıklı bir yazı yayınladık ve mutlak vekillik ve izah karşıtlığını belki hiç olmadığı kadar ciddî eleştirip bu iki yanlış yaklaşımın İslam için bir tehdit ve bu yaklaşıma sahip olmanın ise Islâmiyet ve Risale-i Nur’a ihanet olduğunu ortaya koyduk. Ciddî anlamda çok sayıda kişi yazımızı paylaştı. Bu kadarı doğrusu ilk defa oluyordu. Ancak bir kaç gündür tehlikenin reçetesi mahiyetinde çözüm önerilerinden ve uygulamaya hazır modellerden bahsediyoruz.

27- Vicdan Ve İman Sahibi Bir İnsanı Dehşete Düşürmesi Gereken Bir Yorum

https://www.facebook.com/ediz.sozuer/posts/10158019902954138

Sizlere bir ibret numunesi olan ve vicdan ve iman sahibi bir insanı dehşete düşürmesi gereken bir yorum göstereceğiz. Kötü söz sahibine aittir.

Ağzı bozuk fanatikler üreten ve İslam ilim kültür birikimine ve düşünceye düşmanlık eden “Mutlak Vekillik ve İzah Karşıtlığı”nın çürük meyvelerinden birini daha ibret için teşhir ediyoruz. “Delil ve akıbete bakınız…” diyor ya Bediüzzaman.. Evet bakınız ve ibret ve dehşetle görünüz bu tehlikeli hastalığın nasıl bir illet olduğunu.

Bu yorum Google Play’de yüklü olan E-Kitabımız “İnsan ve İman: Bir “Yirmi Üçüncü söz” İzahı” için yazılmıştır. Kitap içeriğinde Risale-i Nur’un orijinal metni, izah metni ve kavram açıklamaları bir arada sunulmuştur.

Bu çalışma, “Olağanüstü Bir Hazinenin Keşif Yolculuğu: Risale-i Nur Eğitim Programı” isimli kitap çalışmamızın bir parçasıdır ve kitabın “İman Hazinesinin Kıymetini Keşfetmek” isimli birinci bölümündeki beş adet “keşfin”, Üçüncü Keşfidir. Kitabın adresi aşağıdadır:

İnsan ve İman: Bir “Yirmi Üçüncü söz” İzahı için buraya tıklayınız.

İşte Bu Kitabın Altına Yapılan Yorum:

“İMAN VE İSLAMA HİYANET

sen bu yetki ve aymazligi nereden aldin. kim sana verdi bu hiyanet fikrini. sen kimsin ve hangi hakla bu hiyaneti yapiyorsun acikla. ben seni fetis kopegiyle beraber bes vakit bedduama dahil edecem. Ya rab risale i nur un asli kitabetine hiyanet eden bu serefsizi Kahhar isminle en yakin zamanda kahreyle. amin”

Üstadımızın Tarz-ı Telakki ve Üslubu Nerede, Birilerinin Nerede?

Aşağıya aldığımız lahika mektubunda geçen malum şahıslar eserlerden bazı bölümleri sadeleştirerek kendi isimleri altında yayınlamışlardır. Şimdi bakınız bunu yapanlara bile “dost zatlar” diye hitap ederek, “kendi namlarına neşretmelerine razıyım ve helâl ediyorum ve memnun olurum. Onlar da Nur’un şakirdleridirler, bu surette Nur’ları neşrederler.” diyen Aziz Üstadımız,

Eserlerin aynını koruyarak gerek sözlü gerek yazılı izah ve şerh çalışması yapanlar hakkında (hele de hiç ayrım gözetmeden) türlü çeşit iftiralarla, niyet okumalarla, hakaretlerle, yıkıcı ve aslı astarı olmayan sırf garazdan kaynaklı tenkidlerle ve hizmetine zarar verecek ve iman kardeşliğine tamamen ters düşecek şekilde hitapta bulunur mu hiç? Bulunmayacağı açıktır.

Böyle hitapta bulunmanın ise (böyle konuşan veya beyanda bulunan kim olursa olsun) açıkça hatalı olduğu ve Üstadımızın tarzına muhalif olduğu ortadadır.

(Burada akla, İslâmiyet’e ve ahlaka uygunluk kriterlerinden bahsetmedik. Sırf bu noktada değerlendirdik.)

“Aziz, sıddık kardeşlerim!

Mesmuatıma nazaran, Şemsi ve isimlerini söylemeyi münasib bulmadığımız müellifler, Zülfikar’dan ve sair Risale-i Nur’dan bazı kısımları kendi namlarına neşretmelerine razıyım ve helâl ediyorum ve memnun olurum. Onlar da Nur’un şakirdleridirler, bu surette Nurları neşrederler. Yirmi seneden beri çoklar, hattâ büyük hocalar, eserlerinde ve müellifler de Nur’un mes’elelerinden çoklarını almışlar ve alıyorlar. Hattâ değil böyle dost zâtları, belki resmî makamları bulunan ve eserler yazan ve Nurların intişarlarına taraftar olmayan ve eserleri revaç bulmak niyetiyle Nurun neşrine mani’ olanları dahi helâl ediyoruz. Çünki onların men’leri başka bir tarzda ve daha faideli intişarına ve fütuhatına vesile oluyorlar.

Ben hal-i hazıra bakmadığım için bilemiyorum. İstemeyerek işittim ki: Eser yazan ve Nur’dan çalan resmî büyük zâtlar diyorlar: “Risale-i Nur’u okuyabilirsiniz, başkasına vermeyiniz.” Güya Nurlar onların eserlerini setrettirecek. Halbuki Nurlar, o eserlerdeki hakikatları tasdik eder, onlara kuvvet ve revaç verir. İnşâallah bir zaman onlar resmen neşrine mecbur olacaklar. Fakat İzmir’li hâkimin dediği gibi, “Risale-i Nur gizlenmiyor ve başka kitablara benzemiyor ve temellük edilmiyor, nerede bulunursa bulunsun, ben Nur’dan gelmişim” der.” Emirdağ Lahikası-1 (s.258)

Gerçek Sadakat, Gerçek İhanet Nerede?

Tecdid (yenilik) namına ortaya çıkan bir akımın içinde bu kadar çok sayıda her türlü yeniliğe karşı, mutaassıp, körü körüne taklitçi, muhakemesiz ve idraksiz insanın bulunduğunu görmek istikbale yönelik ümitlerimizi söndürüyor ve ciddi hayal kırıklığına uğratıyor…

Mesela sadakat mana ve hakikate yapılır. İsim, resim ve şekle değil. Eğer öyle olsaydı Gazali, İmam-ı Rabbani ve Abdulkadir Geylani’nin eserlerine ve o alimlere sadık olacağım diye o eserlerden başkasını okumamak icap ederdi. Halbuki onlara hakiki sadakat ve onların mesleklerini muhafaza ve müdafaa etmek, nasıl ki zamanımıza uygun Risale-i Nur eserlerini okumak ve onlarla hizmet etmek ile oluyorsa,

Aynen öyle de 100 sene önce ortaya çıkan Risale-i Nur hizmetini ve eserlerini muhafaza etmek ve onlara hakiki sadakat da, zamanımıza uygun ve aynı mana ve hakikate hizmet eden hizmet araçlarına sahip çıkmak, destek vermek ve öyle araçları kullanmak ile olur.

Yoksa sanki farklı bir mana ve hakikate hizmet ediyormuş gibi eğitim programına dönüşen Risale-i Nur çalışmalarını nazardan düşürmek veya onlarla insanların ilgilenmesini istememek sadakat değildir.

Hem zaten bu çalışmalar tamamen başka ve müstakil bir hizmet, kitap vs. değil ki! Risale-i Nur’u ilan ve takdim etmek, tanıtmak ve okunmasını sağlamak maksadıyla gerçekleştirilen hizmet araçları. Hem zaten Risale-i Nur’un izahı mahiyetindeki kitap ve seminer çalışmalarımızın tamamında Risale-i Nur’un orijinal metni esastır ve bu faaliyetlerimizin ayrılmaz bir parçasıdır.

O halde sorun ne? Bu çalışmaları tenkid eden veya maksadından başka aslı astarı olmayan kulplar takanın ya muhakemesizliğinden veya kötü niyetinden şüphe edilmeyecek midir?

28- İyiliği Emredip Kötülükten Sakındırmak ile Tevekkül ve İhlas Hakikatlerinin Makamları Farklıdır!

https://www.facebook.com/ediz.sozuer/posts/10158022067724138

Herkese Faydası Bulunan Çok Önemli Bir Hakikat

Muhterem bir abimiz, diğer bir abimizin bazı hatalı davranışları eleştirdiği yazısının altına şöyle yorum yazmış. Biz de zaman zaman izah karşıtlarının davranışlarını veya hizmetimize gerekli destek ve ilginin gösterilmemesini hak namına eleştirdiğimizde bu tarzda yorumlar alıyoruz. Bu vesileyle herkese faydası bulunan çok önemli bir hakikati dile getirmek istiyoruz.

Yorum şöyle: “Anlaşılan birileri sizi üzmüş. Hedef ve maksat Rıza-yı İlahi ise; yaşanacak olumsuz hiçbir şeyin önemi yok. Hayırlı hizmetlerin muzır manileri çok olur. Onun için müsterih olun. Selam ve saygılarımla…”

Bizim bu yoruma cevabımız şöyle:

“Abi biliyorum iyi niyetle yazıyorsunuz fakat böyle yanlışlara karşı koyulan haklı tepkilerin ve eleştirilerin bu şekilde etkisizleştirilmesini açıkçası hiç doğru görmüyorum.

Bahsettiğiniz cümlelerin makamı başka; iyiliği emredip kötülükten sakındırmak ve elinden gelirse eliyle düzeltmek, gelmezse sözle kınamak, bu da gelmezse buğzetmek hakikatının makamı bambaşka. Siz bu manada başka makamdan konuşmuşsunuz. İnşallah maksadımızı anlatabilmişizdir.”

Evet, inşallah bu çok önemli hakikatin fark edilip, doğru olarak anlaşılmasına vesile olur yazdıklarımız. Çünkü öbür türlü tevekkül, kadere iman ve ihlas dairesini mutlak bir şekilde tatbik etmeye kalksak yapılan hiç bir haksızlığa en ufak bir ses çıkarmamak ve hatta yapılan hiç bir zulümden rahatsız olmamak icap eder ki, böyle bir anlayışın İslamî olmadığı açıktır.

“Haksızlık karşısında susan, dilsiz şeytandır.”

“Yeri geldiğinde konuşmak, en güzel bir haslet olduğu gibi, zamanında susmasını bilmek de erdemli insanların özelliğidir.”

Kuşeyrî’nin Risalesi (s.62)

“Hakkı söylemeyen / haksızlık karşısında suskun kalan şeytandır.”

Ebu Ali ed-Dekkak

“Batıl / yanlış şeyleri söyleyerek insanlara nasihat eden, konuşan şeytandır. Hakkı söylemekten sakınan ise dilsiz şeytandır.”

İbn Kayyim, El-Cevabu’l-vafî (s.136)

Bu iki yaklaşımı belki şöyle birleştirebiliriz:

Önce üzerimize düşeni yapıp elimizden ne geliyorsa onu ortaya koyarız sözlü, yazılı veya fiilen. Bu sorumluluklarımızı yerine getirdikten sonra, ikinci aşamada yorum yazan abimizin bahsettiği makamın sırası gelmiş olur ve dediği gibi düşünüp teselli bulur hatta olumsuz hadiseleri beş paraya da saymayız. Fakat ilk basamağı geçmeden ikinci basamağa ayağımızı atmaya hakkımız yoktur. Böyle bir davranışın tevekkül ve ihlasla ilgisi de yoktur.

Bizim yukarıdaki tespitlerimize gelen cevabi yorum:

“Hocam; …… abinin yaşadığı olayı bilmiyorum. Zaten kendisi de olayı anlatmamış. Ama belli ki, incinmiş. Bu durumda, yapmam gereken onu teselli etmek ve sabır tavsiye etmektir. Ben de onu yapmaya çalıştım. Selam ve saygılarımla…”

Bizim cevabımız:

“Elbette. Fakat bazen maksad doğru, hedef hata olabiliyor. Ben açıkça söylüyorum abi. Bu tür meselelerde bize destek verip mücadelemize aktif olarak katılmak yerine ihlas ve tevekkül tavsiyesinde bulunanları hoş karşılamıyoruz. Bunda da çok haklı görüyorum kendimi. Bir de meselenin bizim açımızdan başka boyutları var. Bazıları ihlassızlıkla suçluyor, bazıları da yardım talebimize karşılık “Sana Allah yardım etsin!” manasında tevekkül ve ihlas tavsiye ediyor! İkisini de çok yadırgıyorum. Siz üzerinize lütfen alınmayın. Ameller niyetlere göredir. Fakat neticelerde niyetin tesiri ya yoktur veya çok azdır.”